از آنجا که حکومت ایران آغاز خیزشی اسلامی و حرکتی براساس باورهای اسلامی بود و بخش عظیمی از مردم کره زمین در این باورها مشترک بودند، همگی به نظام نوپای ایران چشم دوخته، برای رویارویی با قدرتها، شیوه جدیدی با مفاهیمی نو یافتند و آن مبارزه با استکبار براساس آموزههای دینی بود که هر گونه سلطه کفار و بیگانگان، بر مسلمانان را نمیپذیرفت.
قدرتهای سلطه جوی جهانی با حرکتی روبرو گشته بودند که از جهتی یکی از بهترین کشورهای تحت سلطه آنان؛ ایران را از چنگالشان خارج کرده و از سوی دیگر راهی نو در مقابل مسلمانان جهان گشود، تا آنها نیز از سلطه، رهائی یافته، روی پای خود بایستند؛ از اینرو هم نظام سلطه برآشفت و هم مزدوران و دست نشاندگان آنان در سرزمینهای اسلامی بنیانهای حکومتهای پوشالی خود را لرزان و ناپایدار دیدند و تهدیدی بزرگ در کنار خویش احساس کردند.
بهترین گزینه برای مقابله با این پدیده نو ظهور، جنگی همه جانبه علیه نظام اسلامی بود.
دشمنان انقلاب اسلامی جنگی را طرّاحی و بر ملّت ما تحمیل کردند که بازیگر اصلی آن صدام جنایتکار بود.
صدّام فردی قدرت طلب بود که عشق کشور گشائی تمام وجودش را گرفته، از آن مهمتر نجات حکومت بعثی خود را در گرو این حمله میدید؛ زیرا مردم مسلمان و شیعه عراق از هر کشور دیگری در برابر امواج نورانی انقلاب تأثیر پذیرتر بودند.
جنگی نابرابر آغاز گشت و همه کشورهای جهان؛ اعمّ از شرق و غرب به یاری و تجهیز ارتش عراق پرداختند. آمریکا در معادلات، به طور واضح یک سوی جنگ بود. فرانسه، شوروی سابق، انگلستان، آلمان و... در حین جنگ پیش رفتهترین و مرگبارترین سلاحها را برای عراق ارسال کردند.
حاکمان جنایتکار کشورهای منطقه با توجّه به رویکرد جدید و تمایل مسلمانان داخل کشورهایشان به قوانین اسلام و تفکّرات جدید، راه را در مبارزه با حکومت ایران دیدند، به همین دلیل از جهات مختلف به پشتیبانی صدام پرداخته و حمایت از متجاوز در رأس اولویتهای سیاسی، اقتصادی، تبلیغاتی آنان قرار گرفت؛ تا جائی که بعد از هر عملیات جنگی، کاروانهای کمک از این کشورها به سوی عراق سرازیر میگشت و دلارهای نفت در اختیار صدام قرار میگرفت.
بالاخره جنگ با تمام فراز و نشیبهایش به پایان رسید و با الطاف الهی تثبیت و حفظ نظام اسلامی که در رأس اهداف دفاع مقدس بود، تحقق یافت. بیگانگان از کشور بیرون رانده شدند، توطئه همه کشورهای سلطه جو و حکومتهای مزدور منطقه شکست خورد، سازمان ملل رسما عراق را متجاوز و آغازگر جنگ معرفی کرد و... .
اما پس از جنگ
هنگامی که جنگ پایان یافت و دشمنان از نابودی نظام در چند روز و چند هفته یا چند ماه ناامید گشتند، همت خود را بر جنگ تبلیغاتی و فرهنگی معطوف کردند و در استراتژیهای تبلیغاتی خویش، تهاجم به ارزشهای نظام از جمله ارزش دفاع از دین، استقلال و هویت دینی، در دستور کار قرار گرفت. برخی هم با تئوریزه کردن این تهاجم، آنان را با سخنان شبه فلسفی یاری دادند.
آنان با تکیه بر امپریالیسم رسانهای خویش این مطلب را القاء کردند که به طور کلّی نیازی به این جنگ نبود و مسئولین میتوانستند از طریق مجامع جهانی به استیفای حقوق بپردازند، جنگ به جز شهادت عده زیادی از جوانان و مردان و زنان کشور و مجروح و معلول گشتن مردم ثمری نداشت.
و برخی از مطبوعات جیره خوار داخلی و مزدوران بیگانه، همین مطلب را در داخل کشور از زوایای مختلف القاء کردند.
آنان هیچگاه تجربه تلخ و ذلّت بار فلسطین را مطرح نمیکردند که در مقابل دیدگان جهانیان هر روز جنایت تازهای در این سرزمین رخ میدهد و مجامع جهانی در حالی که غالبا اسرائیل را جنایتکار معرفی میکنند، کوچکترین ارمغانی برای فلسطین نداشتهاند.
تبلیغات ما
1- رسانههای تبلیغاتی ما نیز رویکردی دارند که قابل بررسی و دقت است.
2- از رزمندگان دلاور خبری نیست، مگر آنکه با گریه و آه در غم از دست دادن دوستان بر صحنه تلویزیون ظاهر میشوند.
3- هرگز از پیروزیها و موفقیتها، فتوحات و دلاوریهای رزمندگان چیزی دیده نمیشود.
4- گاهی فیلمهائی از جنگ ساخته میشود که گویی هیچیک از عوامل سازنده فیلم برای یک روز هم در صحنههای جنگ نبودهاند. به جای شادیهای بی پیرایه و زیبای جنگ، آلات موسیقی را با زور به خورد جنگ و رزمندگان میدهند، در حالی که اگر کسی کلیّه خطوط جنگ را میگشت، یک مورد رزمنده فُلوط زن نمییافت.
آیا این نوع تبلیغات مهر تأییدی بر تبلیغات دشمن نیست که جنگ هیج ثمری جز بی خانمان گشتن و شهید شدن عده زیادی از مردم نداشته است؟
آیا برای نسلی که جنگ را ندیده، روحیه دلاوری و دفاع ایجاد میکند یا آنان را از نام جنگ و مقاومت بیزار میسازد؟
آیا این تبلیغات رزمندگان را از جنگ خویش پشیمان نمیکند؟
آیا اگر روزی باز نیاز به مبارزه باشد، زنان این مرز و بوم مردان و فرزندان خویش را برای جنگ با رغبت خواهند فرستاد؟ چرا؟!!
چرا هرگز پیروزیها، موفقیتها، فتوحات و دلاوریهای رزمندگان برای مردم ترسیم نمیگردد؟
چرا برکات و نتائج جهاد فی سبیل اللّه برای مردم با زبان هنر به تصویر کشیده نمیشود؟
چرا نیرنگها و حملات گسترده دشمن و خنثی سازی آن توسط سربازان اسلام به نمایش در نمیآید؟
چرا حمایتها، کمکها و تسلیحات کشورهای مختلف جهان که در اختیار دشمن قرار میگرفت و مقاومت رزمندگان در برابر این هجوم جهانی به خوبی مطرح نمیشود؟
چرا جایگاه معنوی جنگ با توجه به آموزههای دینی بیان نمیشود؟
چرا فریادهای امیرالمؤمنین علیهالسلام از دست تن پروران گریزان از جنگ برای مردم تبیین نمیگردد؟
تبلیغات جنگ در کشورهای دیگر
در این تبلیغات دو اصل اساسی تعقیب میشود:
1. ترسیم جنایات جنگ، ویرانیها و... . در این بین عکسهای کشتههایشان را در جایی آوردهاند؛ اما اجساد کشتهگان را ـ که دلخراش است ـ نشان نمیدهند.
2. بخش عمدهای از این تبلیغات به دلاوریها، پایداریها، مقاومت ملّت، پیروزیها و فتوحات آنان اختصاص دارد و در نهایت ورود پیروزمندانه نیروهای جنگ و استقبال پرشور مردم را همراه با تحسین به گونهای نمایش میدهد که در ذهن مخاطب چند مطلب ایجاد شود:
الف) دشمن آنان بسیار پلید، سفاک و ددمنش بوده است.
ب) مقاومت نیروهای جنگ، ملّت را از بردگی و ذلّت نجات داده است.
ج) کسانی که در مقابل دشمن جنگیدهاند ـ خصوصا رهبران آنان ـ باید مورد احترام قرار گیرند.
د) اگر روزی جنگ تکرار شود، به عنوان فردی غیرتمند در برابر دشمن ایستاده، از کیان کشور دفاع کنند.
به امید آنکه روزی تبلیغات ما به سمت و سویی حرکت کند که:
1. جنایات جنگ، تجاوز دشمن، ویرانیها و ظلم و ستمی که بر ملّت رفته است، به خوبی برای نسل آینده ترسیم شود.
2. همراهیهای سلطه جویان جهان با متجاوز در ابعاد مختلف مانند اعطای تسلیحات، هواپیماهای پیشرفته سوپر اتاندارد، میگ 27، سلاحهای شیمیایی و...، کمکهای اقتصادی، تبلیغاتی، سیاسی و...، به تصویر کشیده شود.
3. دلاوریها و مقاومت جانانه رزمندگان اسلام در مقابل دشمن به خوبی نشان داده شود.
4. موفقیتهای بسیار زیاد سربازان اسلام در هوا و دریا و خشکی، فعالیتهای پارتیزانی و... بوسیله فیلمها، سریالها، قلمهای هنرمند، عکسها و تصاویر زیبا منعکس گردد.
5. پیروزیها، فتوحات و آزاد سازی شهرها، بخشها و... در تاریخ اسلام و ایران ثبت شود.
6. کمکها و پشتیبانیهای بیدریغ مردم از نیروهای اسلام در مساجد، پایگاههای مردمی و... برای وجدانهای بیدار بیان گردد.
7. تحسین مردم و استقبال آنان از سربازان پیروزمند اسلام منعکس شود.
8. ایثار و گذشت مادران، پدران و خانوادهها در اعزام عزیزانشان به جبههها و تشویق آنان به نبرد با دشمن برای نسل نوپای انقلاب به تصویر کشیده شود.
9. حضور بی پیرایه روحانیون و مسئولان نظام و فرماندهان عالی رتبه نظامی در کنار رزمندگان دلاور اسلام منعکس گردد.
10. بازگشت پیروزمندانه سربازان و بسیجیان و تحسین و استقبال مردم از آنان و نگاه زلال مردم به این نیروها مطرح گردد.
11. و بالاخره جایگاه معنوی و قرب رزمندگان اسلام به خداوند براساس منابع دینی مشخص شود. «اِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الَّذینَ یُقاتِلُونَ فی سَبیلِهِ صَفّا کَاَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ»1؛ «خداوند کسانی را دوست دارد که در یک صف در راه او پیکار میکنند، [و] گویی بنایی آهنیناند.»
برچسب ها : دفاع مقدس ,
