این روزها بار دیگر حال و هوای کشور تحت تاثیر رایحه خوش شهیدانی گردید که دل هر شنونده با توصیف حال و احوالشان دگرگون شد.

175 غواص شهیدی که مظلومانه دست هایشان بسته و زنده زنده آنان را مدفون کرده بودند.از بدو انتشار این خبر حتی شبکه های اجتماعی نیز زیبا در این واقعه وارد شدند و چه بسیار هنرمندانی که هنر خود را بخرج داده و خلاصه هرکسی هرکاری برایش مقدور بود انجام تا این عزیزان مظلوم به هنگام ورود به این سرزمین تشنه در غربتی مضاعف نباشند.

حکایت عجیبی بود و سینه تنگ و نفس به شماره.بغض امان را می برید و اجازه حرف زدن را ازت می گرفت و فقط باید نظاره گر باشی البته مثل همیشه.

در وسط این همه هیاهو به ناگاه خورشید هم به کمک آمد و پیامی داد برای همه.اول به آن شهیدان والامقام سلام داد آنطور که آنها به مدد رهبرشان آمده بودند.کاری که زندگان در پس انجام آن مثل همیشه مانده بودند.

«صلوات و تحیات خدا بر شهیدان مظلوم غواص که با ظهور و حضور خود این فروغ خاموش نشدنی را مدد رساندند»

آنها آمدند و مدد کردند .آنهایی که برایشان هم ظهور فراهم است و هم حضور.چه زیباست این تعبیر رهبرم.ما هم حضور داریم اما هرگز حضورمان ظهوری ندارد و خوشا بحالشان که هنوز هم مدد پیر و مرادشان را به دست دارند و بدا به حال ما.

«سلام بر شما که بار دیگر فضای زندگی را معطّر و جان زندگان را سیراب کردید .»زندگانی که عطش برایشان معنا دارد سیراب می شوند و آنانی که دیگر برایشان عطش معنایی ندارند در پس این الفاظ می مانند و می میرند.به راستی چه کسانی عطش حضورشان را دارند؟چه کسانی امروز با آوردن نامشان صحنه چندش باری را به خود می گیرند؟اصلا حضورشان یاری رسان کیست؟ و لرزه بر اندام کدام مان می افتد؟

«سپاس بی پایان پروردگار حکیم و مهربان را که در لحظه های نیاز این ملّت خداجوی و خداباور، بشارتهای تردید ناپذیر را بر دلهای بیدار نازل می فرماید و غبارها را می زداید.»

تعبیر مرادم لحظه های نیاز است؟کدام لحظه و کدام نیاز؟امروز نیازمان به حضورتان و ظهورتان برای چیست؟شاید دردی است که استخوان در گلویش شده؟شاید نمی تواند برایمان باز کند و شفاف حرفش را بریامان بگوید.شاید!

«حضور پرمضمون امروز شما در تشییع این دردانه های به میهن بازگشته یکی از به یادماندنی ترین حوادث انقلاب است. رحمت خدا بر شما. »

 این لبیک مردمانی است که مقتدایشان آنان را می ستاید.اماحضور پرمضمون برای گه؟حضوری که پر از حرف هاست.آنان که حضور مردم را به رخ می کشند کجایند نا این حضور را ببینند.

اما و صد هزار افسوس:

بعد از این حضور پرمضمون بار دیگر شیاطین شروع کردند و برای خود از این نمد کلاهی ساختند زشت و نازیبا.باور ندارند که اگر ضربه ای خورده یا می خورند برای پشت کردن به خون همین مظلومان عالم است.بی انصافی تا کجا؟

 جوان کسی است که مرحله ای به نام بلوغ را پشت سر گذاشته و تغییری کلی پیدا کرده است،؛ زیرا از دنیای بدون دغدغه کودکی خارج و به دنیای پرمسئولیت بزرگسالی وارد شده است. جوان شخصی است که دوره پستی و ناتوانی کودکی را پشت سرگذاشته و دوره سستی و ناتوانی دیگری به نام پیری را پیش رو دارد. لذا بهترین، فعال ترین و شاداب ترین دوره عمر هر انسانی دوره جوانی است.

روایاتی در باب جوان و جوانی ادامه مطلب...

خرداد، می خرامد وآهنگی درحنجره زمزمه می کند گویی خود را برای ترنم ترانه ی آزادی مهیا می کند، سوم خرداد فرامی رسد تا گلبانگ “انا فتحنا لک فتحا مبینا” برگنبد مسجد جامع خرمشهر طنین انداز شود و از خون جوانان وطن لاله های آزادی و آزادگی ایران سر برمی آرود .
روز آزادی خرمشهر، روزی که یادآور فتح فاتحان بلندترین و ناممکن ترین فراز هاست، روزی که فرشتگان بال سترگ و سپید خود را بر زمین گستردند، تا دل های بزرگمردان ایران زمین را به شاهراه ایمان خداوندی اتصال دهند و آنان مژده فتح الهی را در دل به تماشا نشستند.
روز آزادسازی خرمشهر، روزی است که سپاه دشمن در مقابل ایمان زمینیان آسمانی تبار به زانو درآمد، هنگامه ای که دست خدا از آسمان به زمین گره خورد و قفل گشای درهای بسته شد .
تصرف حتی وجبی از دامان خاک کشور به دست دشمن در باور مردان ایران زمین لکه ی ننگی بود که باید با خون شسته می شد، خون پاکترین و عزیزترین دلاور مردان حماسه ساز سرزمین مقدس ایران ، از اینرو بود که از جای جای کشور لشکریان صاحب الزمان جان بر کف با خون خود بر کوچه و دیوارهای خونین شهر نوشتند “لبیک یاحسین”
سوم خردادماه یادآور خون های پاکی است که برای نشاندن نهال آزادی در خرمشهر بر زمین این دیار ریخته شد، هرگز از یاد نبریم که استقلال و آزادی امروز ایران حاصل جانفشانی شهیدان و ایثارگرانی است که درس آزادگی را در مکتب حسین بن علی علیه السلام فرا گرفتند و این روز یادگاری است از حماسه های آنان

جانبازان سرافراز میهن اسلامی 

یاد   دلاور مردیهای   شما   هیچ گاه از ذهن مردم قدر شنا س ایران اسلامی محو نخواهد شد ،چه آنروز که گفتید : اگر هزار بار قطعه ، قطعه شویم دست از مبارزه با ظالم و متجاوز بر نمیداریم .

آری شما با اعتقاد قلبی به این جمله حماسه و افتخاری آفریدید که زبان در بیان آن قاصر است . درسالروز میلاد علمدار کربلا ضمن تبریک این روزهمچون گذشته   یاد و خاطره ایثار گری های شما عزیزان را گرامی میداریم و به مقام جانبازی شما ادای احترام می کنیم ، خداوند شما را با حضرت ابوالفضل العباس( ع) بزرگ مظهر ایثار و جانبازی محشور نماید.

با سلام

این هفته در حرکتی زیبا تعدادی از دوستداران طبیعت در شهر برزک اقدام به جمع آوری زباله از سطح شهر و دادن پاکت زباله به میهمانان نمودند که در نوع خود بسیار جالب و قابل توجه بود.پیشنهاد می کنم مسولین برزک در تدارک تشویق از این حرکت، جهت استمرار و نهادینه شدن آن باشند.

برخی از مشکلات در تمامی زمینه ها با چنین فرهنگ سازی به راحتی قابل درمان است.تکرار این حرکت در زمینه محیط زیست قطعا پاسخ خواهد داد و فرهنگ استفاده درست از محیط اطرافمان را به راحتی فرا خواهیم گرفت.

واما:

سالهای متمادی است فرهنگ حجاب و عفاف و مسائل پیرامونی آن به یک مشکل تبدیل شده و به جهت درست بیان نشدن مشکل از دو طرف بام افتاده ایم.

توجه نکردن به شرایط ذکر شده امر به معروف و نهی از منکر از سوی مجریان ، نوع برخورد و بیان سلیقه ای از آفاتی بوده که اصل موضوع از آن رنج برده است.در این بحث دو موضوع مطرح است:الف.عده ای شرایط را به کل کشور تعمیم داده و خود را از آن مستثنا نمی دانند و قائلند وقتی در شهرهای بزرگ این اصل مسلم اسلام کمرنگ شده نمی توان در شهرهای کوچک جلو آن را گرفت و باید به آن تن داد.در بحث توریست هم از زاویه اقتصادی به موضوع نگاه داشته و بیان می کنند اگر بخواهیم برخوردی داشته باشیم توریست نخواهد آمد و در پی آن دهها گره اقتصادی منطقه کور خواهد شد.ب.عده ای هم کاملا با موضوع توریست و گردشگر مخالف و خواستار برخورد قاطع هستند.

اجازه می خواهم صورت مسئله را یکبار دیگر بازگو کنم.در بحث امربه معروف و نهی از منکر دقیقا باید عده ای به اصل مشکل پی ببرند تا حرکتی به مثابه طرفداران محیط زیست صورت گیرد.چطور خطر آلوده شدن محیط اطراف کاملا برای خیلی ها حل شده و ضرورتی برای بحث پیرامون آن نیست؟مهمترین مشکل هم به نحوه گفتگو برای پی بردن آن عده خواهد بود.

قدم اول توجیه درست اطرافیان برپایه شرع مقدس اسلام باشد نه سلیقه شخصی.داریم افراد زیادی که بحمدلله توجیه کامل هستند.

قدم دوم: حرکت دست جمعی در سطح شهر توسط گروه های کاملا تخصصی و حرفه ای.در این زمینه بسیار مشکل داریم که به نظرم امام جمعه محترم شهر، روحانیون و معتمدین برای اولین اقدام باید خود شخصا در این گروه ها حضور داشته باشند.این حضور علاوه بر اهمیت موضوع به سایر افراد اعم از حاضرین در گروه و مخاطبین در سطح شهر نحوه تعامل را آموزش خواهد داد.

قدم سوم: بیان این موضوع که به هیچ وجه ما مخالف حضور توریست و گردشگر در منطقه نیستیم و استقبال می کنیم.

قدم چهارم: هدیه به مخاطبین از جمله پک فرهنگی یا یک شاخه گل است.

قدم پنجم: استمرار این حرکت و تبدیل آن به یک خواسته عمومی اجتماعی است.

باشد که انشاله عینک گذاشته شده بر چشم برخی در مورد این موضوع اصلاح شود و این اصلاح مربوط به همه خواهد شد.

با سلام

ضرب المثل قدیمی معروفیه که نو که اومد به بازار.....

حال و روز این روزای من با وبلاگمه که با آمدن وآتس اپ و....دیگه اگه وقتی داشته باشیم پای اونا میره.چه روزا و شبای بابرکتی را داریم میگذرونیم.بعضیا تو اعتکاف دارن عشق بازی میکنن با خالقشون.خوشا به سعادتشون

بهرحال میلاد امام متقیان امیر المومنین (ع) انشاله بر شما مبارک باشه و انشاله روز پدر،پدران عزیز دست پر بودن و خوشحال

در ایام وفات عقیله عرب بانوی کربلا حضرت زینب(س) هم هستیم که بر همه عاشقان اهل بیت تسلیت و تعزیت باد. 

باسلام

خیلی کلنجار رفتم تا در مورد این ماه عزیز بنویسم اما آنچه مانع شد ،تنظیم نکردن روحیات خودم با این ماه عزیز بود.رجب خدا بار دگر آمد و هنوز از ماه رجب گذشته بدهی های زیادی برگردنم مانده که با خداوندگارم تسویه نکرده ام.چه بگویم وقتی خرما خورده ام و عظمتش را به که بگویم جز خود؟

استغفار تنها سلاح من است در مقابل مهربان خالقم.پس فقط این ذکر را می گویم که:استغفر الله و اسئله التوبة

ماه پر خیر و برکت رجب، دارای فضایل بیشماری است. 27 رجب بعثت پیامبر و میلاد سه امام معصوم، امام علی، امام باقر و امام جواد علیهم ‏السلام و اعتکاف ایام البیض در این ماه است. یاد پیشوایان شهید، امام کاظم و امام هادی علیهما السلام و نیز حضرت زینب س گرما‏ بخش دل‏های مؤمنان است .

خدایا تو خود می دانی در ضمیرم چه می گذرد و بر آن آگاه و بر حاجتم توانایی.مرا به حرمت این ماه بزرکت ببخش .الهی آمین

شروین طاهری
سال گذشته وقتی آمریکایی ها پس از 11 سال دست و پا زدن برای اشغال عراق دمشان را روی کولشان گذاشتند و رفتند، اغلب اندیشکده های راهبردی ایالات متحده بر سر یک تابو متفق القول بودند: «جنگ را ما کردیم اما عراق به ایران رسید !»
البته این جمله معترضه یک وجه پنهان داشت که خوی اشغالگری یانکی ها را در مقابل انگیزه آزادیبخش ایران قرار می داد و غرض اصلی آن پایان اشغال عراق توسط آمریکا بود نه اشغال آن توسط یک نیروی جدید. نخستین بار 5 سال پیش«پیتر فان بارن» کهنه سرباز و قهرمان جنگی یانکی در مقام یک تحلیلگر برجسته مسائل نظامی مقاله ای معروف با این عنوان نوشت که در حقیقت زبان حال اغلب دیپلمات های جمهوریخواه یا دموکرات بود: «چه کسی جنگ عراق را برد؟ ایران!» از آن پس بود که سیلی از تحلیل ها و گزارش ها در رسانه ها و اتاق های فکر غربی روی این تابو متمرکز شده بود البته هنوز مانده بود که در پی تاخت و تاز بربرهای داعشی، آنها اتحاد تاریخی 2 همسایه را پس از قرن ها در جهاد بزرگ در آمرلی و صلاح الدین علیه مزدوران نیابتی آمریکا، عربستان و اسرائیل مشاهده کنند ادامه مطلب...