این روزها اخبار مربوط به قضایای کشور تونس در صدر اخبار داخلی و خارجی قرار گرفته و دوست و دشمن دست‌بکار شده و هر کسی از ظن خود شد یارمن.

تحلیل‌های مربوط به این اتفاق رو بررسی می‌کردم.در خارج هرچه ببینم مایه تعجب نییست و آنها وظیفه خود را انجام می‌دهند.اما در داخل واحیرتا.

روزنامه‌ها هم در این قضیه دخیل بودند و تحلیل‌های .....

عده‌ای رفتن بن علی را «ماحصل حذف نهادهای مدنی و سرکوب شبکه های اجتماعی و احزاب مخالف که در غیاب قدرت فایقه دیکتاتور نه تنها هیچ آلترناتیوی برای پر کردن خلا قدرت وجود نداشته باشد بلکه شبکه های اجتماعی نیز نتوانند فعال شده و ضمن پیوند مردم موجبات تامین امنیت را فراهم آورند.»(1)

آنها در ادامه آورده‌اند: «هنگامی که هیچ روش مسالمت آمیزی برای گردش نخبگان در ساختار قدرت موجود نباشد و همه راه ها و تلاش ها به شکست منجر شود هیچ راهی جز انقلاب باقی نمی ماند. بنابراین باید گفت نظام های استبدادی و حکومت های تمامیت خواه با بستن همه راه های قانونی با خیال انحصار قدرت در دست خویش بذر انقلاب را می کارند و بن علی طی بیست و سه سال در حال آبیاری چنین بذری بوده است. بن علی نمی دانست برگزاری انتخابات آزاد و وجود احزاب قدرتمند و منتقد نه تنها زیانی به کشور نمی رساند بلکه موجب حفظ حکومت نیز می شود تا در چارچوب حاکمیت حاکمان به شکلی محترمانه و به دور از خشونت قدرت را به دیگری واگذار کنند.(2)

باز هم ادامه دادند«بن علی چون همه خودکامگان تاریخ بر جهل مردم سوار بود و از گردش آزاد اخبار و اطلاعات هراس داشت. او جهل مردم را ضامن بقای خود می دانست بنابراین با تنگ کردن دایره آزادی و فعالیت رسانه ها و مطبوعات نه تنها موجبات بی خبری مردم را از وضعیت سیاسی اقتصادی کشور فراهم آورد بلکه موجب شد تا مردم درک درستی از شرایط خود در وضعیت جهانی نداشته باشند بنابراین هنگامی که بحران اقتصاد جهانی به تن بیمار و نحیف اقتصاد تونس رسید برای بن علی فاجعه آفرید و همان جهلی که قرار بود حافظ قدرت او باشد قاتل قدرت او شد. بن علی نفهمیده بود که رسانه های آزاد و مستقل با آگاهی بخشی مداوم خود به مردم باعث می شوند تا آنان شرایط و موقعیت خود و نسبتش را با جهان بهتر درک کنند  و در صورتی که کشور با بحرانی جهانی مواجه شود با حمایت خود از دولت آن را از سقوط نجات دهند.»(3)

البته برایم خیلی جالب بود که برخی از رهگذر این اتفاق خواب و خیال‌های خام خود را بروز داده و بار دیگر ماهیت خود را نشان داده‌اند.این انصاف است؟در واقعه‌ای که دیکتاتور بودن مردی بالاتفاق است و او از رهگذر کودتا به قدرت رسیده و در کشوری که بیش از 90% مردمانش مسلمان هستند آزادی‌های مذهبی را ممنوع و حتی از پخش اذان در طول 23 سال حکومتش جلوگیری کرده ،آیا باید نسخه کاملا غربی خودمان را برای اونی بپیچیم و هشدار سر دهیم که هرآنچه ما می گوییم درست است و ای داد و بیداد که گوش به حرفمان بدهید و الا....

حال مطالب ذیل را هم بدانیم بد نیست:

1- فرار رئیس جمهور دیکتاتور تونس به دلیل اعتراضات مردمی یادآور فرار دیکتاتورهایی است که به رغم داشتن پشتوانه های سیاسی قدرت های بزرگ دوام چندانی نداشتند.
سایت اینترنتی «فلسطین الیوم» به بهانه فرار «زین العابدین بن علی» به برخی حوادث مشابه که گویا سرنوشت تمام دیکتاتورهای دست نشانده است پرداخته که برخی از آنها از نظرتان می گذرد.
ژانویه 1979 ایران: در 16 ژانویه 1979 تظاهرات مردم ایران علیه محمدرضا شاه پهلوی دیکتاتور مورد حمایت آمریکا وی را به مصر فراری داد و بدین ترتیب نظام شاهنشاهی در ایران ساقط شد. فرار شاه، راه را برای بازگشت پیروزمندانه امام خمینی(ره) از فرانسه در اول فوریه باز کرد. چند روز بعد با اعلام عدم حمایت ارتش از نظام شاهنشاهی انقلاب اسلامی به پیروزی رسید.
اوت 2003 لیبریا: چارلز تیلور، رئیس جمهور لیبریا و رهبر سابق جنگ که متهم به کشاندن بخشی از غرب آفریقا به درگیری های خونین و وحشتناک است. مجبور به کناره گیری از قدرت شد و به نیجریه فرار و زندگی در تبعید را انتخاب کرد. با فرار این دیکتاتور که بر اثر فشار جنبش شورشیان، گروه اقتصادی کشورهای غرب آفریقا، و سازمان ملل به وقوع پیوست، جنگ داخلی که 14 سال به طول انجامید و 270 هزار کشته برجای گذاشته بود به پایان رسید.
در سال 2006 تیلور در نیجریه شد و به لیبریا، سپس سیرالئون و در نهایت لاهه فرستاده شد، جایی که دادگاه ویژه سیرالئون وی را محاکمه کرد.
اکتبر 2003 بولیوی، گونزالس سانچز دلوسادا، رئیس جمهور بولیوی استعفا کرد و شبانه کاخ ریاست جمهوری را با هلی کوپتر به سوی آمریکا ترک کرد تا از اعتراضات مردمی نسبت به یک طرح گازی و سیاست های لیبرالیستی شدیدش بگریزد. وی به اتهام سرکوب تظاهراتی که طی آن 65 تن کشته و بیش از 500 تن زخمی شدند، همچنان در بولیوی تحت پیگرد است.
فوریه 2004 هائیتی، جان برتراند آریستید، رئیس جمهوری هائیتی که در نوامبر سال 2000 برای یک دوره پنج ساله دیگر (فوریه 2001 - فوریه 2006) انتخاب شده بود، زیر فشارهای مردمی وجامعه بین المللی استعفا و در 29 فوریه کشور را ترک کرد.
وی در نهایت تبعید به آفریقای جنوبی را برگزید. استعفای وی یک ماه پس از وقوع انقلاب مسلحانه ای صورت گرفت که نزدیک 100 کشته و 100 زخمی برجای گذاشت.
مارس 2005 قرقیزستان: دولت عسگر آقایف، رئیس جمهور قرقیزستان که 15 سال قدرت را در دست داشت، در عرض چند ساعت و به دنبال اعتراضات هزاران تظاهرکننده ای که به نتایج انتخابات و فساد دولت اعتراض داشتند، سقوط کرد. رئیس جمهور از کشور گریخت و روسیه به وی پناهندگی داد.
آوریل 2010 قرقیزستان: دولت قربان بیک باقی اف، رئیس جمهور قرقیزستان که به فساد و زورگویی متهم بود، به دنبال قیام مردمی و سرکوب آن توسط نیروهایش که 87 کشته برجای گذاشت، سقوط کرده ومخالفان، دولت موقتی به ریاست رزا اتونبایوا تشکیل دادند. باقی اف نیز زندگی تبعیدی در بلاروس را برگزید.

2-تجمع اعتراض آمیز مقابل پارلمان اردن دولت ملک عبدالله باید برکنار شود.

3-آخرین پیام زین العابدین بن علی که از تلویزیون دولتی تونس پخش شد بسیار به پیام محمدرضا شاه پهلوی شبیه بود؛ پهلوی دوم در یکی از آخرین پیام هایش گفت: انقلاب شما رِ گرفتم.

 شاه البته مجال بیشتری یافت و تقریبا بعد از100 روز از کشور گریخت، اما بن علی مجالی نیافت و فردای انتشار پیام اش، کشور را به مقصد فرانسه ترک کرد. محمدرضا شاه پهلوی در پیامش چنین گفت و وعده داد: "متعهد” میشوم که خطاهای گذشته و بی قانونی و ظلم و فساد دیگر تکرار نشده بلکه خطاها از هر جهت جبران نیز گردد "متعهد” میشوم که پس از برقراری نظم و آرامش در اسرع وقت یک دولت ملی برای برقراری آزادی های اساسی و اجرای انتخابات آزاد تعیین شود تا قانون اساسی که خون بهای انقلاب مشروطیت است بصورت کامل بمرحله اجرا در آید، من نیز پیام انقلاب شما ملت ایر ان را شنیدم.

جنبش مردم تونس، شاید جدی ترین قیام مدنی نسبتا کم خشونت  در جهان عرب باشد که  به پیروزی رسید. این توفیق مدنی  در حالی صورت گرفت که خاطره جمعی جهان عرب مملو  است از کودتاهای خونین: در عراق، در مصر.

اگر این تحول اجتماعی عمیق و پرانرژی در تونس و الجزایر و تجربه جدید دموکراسی زنده و پویا و ساختار سیاسی تازه عراق به سایر کشورهای عربی برسد، نسل ما شاهد موجی از بیداری اجتماعی ، اعتماد به نفس و نهایتا تغییر ساختار سیاسی اقتدارگرایانه (عربستان، سوریه، مصر، لیبی، الجزایر و …) بسیاری از کشورهای جهان اسلام خواهد بود.
این درس تاریخ است که دیکتاتورهای فرصت برای جبران اشتباهات خود دارند ولی از آن بهره نمی گیرند.

بن علی یسمع الصوت الشعب و یفرر من تونس! هل بدا إیقاظ العربی؟.. بعد الدموکراسیه فی العراق و الثوره المدنیه فی تونس هل بدا الایقاظ فی العالم العربی؟
4-زین العابدین بن علی با کودتای نظامی ولی بدون خونریزی علیه حبیب بورقیبه، رییس جمهوری تونس  به ریاست جمهوری رسید. او اعلام کرده بود بورقیبه به دلایل پزشکی قادر به ادامه ریاست جمهوری و اداره کشور نیست و به این ترتیب با استناد به قانون اساسی تونس، وی را از ریاست جمهوری برکنار کرد.

وی پس از رسیدن به قدرت، قانون اساسی را تغییر داد و محدودیت زمانی دوران ریاست جمهوری را حذف کرد، به این ترتیب دیگر هیچ مانعی برای اینکه به رییس جمهوری مادام العمر تبدیل شود پیش رو نداشت.

5- در مصر و سوریه و الجزایر فرزندان و نزدیکان روسای جمهور برای صندوق‌های رای - بی حضور مردم- نقشه می‌کشند و هنوز در راهرو‌های کاخ‌های عربستان و لیبی و اردن و... شاهزادگان بر سر پادشاهی پسران و دخترانی دسیسه می‌کنند که پای لپ تاپ هایشان نشسته اند و کاریکاتورها و فیلم‌هایی را با هم رد و بدل می‌کنند که تمسخر راه و روش حکومت داری قرون وسطایی حکام کشورشان می‌باشد. فریادهای مردم تونس و حضورشان در خیابان‌ها در مصاف با نیروی پلیس دیکتاتوری و تلاش دیرهنگام وعذرخواهانه زین العابدین بن علی و سپس آوارگی او و خانواده اش ،سرنوشت محتوم همه دیکتارتورهایی است که گویی از مشابهت‌ها درس نمی‌گیرند . این دست پخت دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. تا چرخش "دیرو زود" روزگار قرعه فال با نام کدام بزنند.

1-2-3روزنامه مردم سالاری 27/10/89

برخی مطالب واقعا خواندنی هستند و نویسنده زحمت زیادی برای آن کشیده .مطلب ذیل از آن نوع است که تقدیم می‌شود.
سعدالله زارعی
سخنان اخیر سیدمحمد خاتمی در جمع اعضای فراکسیون اقلیت مجلس شورای اسلامی اگرچه حاوی نکات تازه ای نبود و مثل همیشه از شیوه «ابهام گویی»، «کلی گویی»، «بدون سند یا استناد خاص»، «اتهام پراکنی»، «درست پنداری مواردی که در ابطال آنان تردیدی وجود ندارد»، «برجسته نمائی موضوعات کوچک» و «کوچک نمایی موضوعات بزرگ»، «مسئولیت گریزی در جرائمی که مسئولیت او و همراهانش در آنها اثبات شده»، «مسئولیت و مسندخواهی در اموری که مردم او و همراهانش را در آنها فاقد صلاحیت می دانند»، «آویختن به امام، مراجع و سایر مقدساتی که او از ریشه به آنان اعتقادی ندارد» و... استفاده کرد. ولی درعین حال بی نیاز از تجزیه و تحلیل نیست. این قلم تنها به مواردی از مطالب مطروحه می پردازد: ادامه مطلب...

با سلام

همیشه اینطور بوده هر حرفی از زبان بزرگی دربیاید قابلیت دیده شدن را دارد.حالا منظور از بزرگ براتون سوء تفاهم نشه البته.

یکبار در زمان انتخابات بود که نوشته‌ای را در وبلاگ منتشر کردم و در آن اشاره مفصلی به اینکه تهران کل ایران نیست داشتم.در آنجا مشکل اساسی بوجود آمده در انتخابات را همین طرز تفکر برخی در تهران دانسته و گفتم چون نتیجه به خواست تهرانی‌ها منطبق نبوده این‌همه سرو صدا کرده است.چند روز قبل در یکی از نشریات مطلبی را با همین مضمون خواندم و گفتم حیف تهرانی نیستم.

مطلب دومی که در یکی از نشریات اصلاح طلبان خواندم رکورد مصرف گاز در کشور و آه و ناله برای مردم فلک‌زده.راستش تا پایان مطلب رو که خوندم ذره ای انصاف حکم نکرده بود تا این نویسنده محترم تهران‌نشین لااقل اشاره‌ای به گازرسانی دولت به اقصی نقاط این کشور کرده باشد و بر این خدمت کم‌نظیر خدا را شاکر باشد.اما تا دلت بخواهد آمار و ارقام از مصرف و نبود گاز و سرما و مردم و..... دوباره گفتم حیف تهرانی نیستم!!

امام کاظم علیه السلام در زمان خود به علم و تقوا و زهد و دیانت و عبادت، شهرت داشت تا جایی که این ابن ابی الحدید معتزلی درباره ایشان می نویسد: «فقاهت، دیانت، عبادت، بردباری و شکیبایی همه در آن حضرت جمع بود.» ¹

دانش امام

امام جعفر صادق علیه السلام بر علم فرزندش موسی بن جعفر گواهی داده و فرموده است: اگر از این پسرم درباره آنچه در مصحف (قرآن) وجود دارد بپرسی به یقین عالمانه پاسخت می دهد. و نیز فرموده است: حکمت فهم، سخاوت و دانش امور دینی مردم که در آن گرفتار اختلاف و سردرگمی شده اند نزد اوست. عالمان دانش های فراوانی در عرصه دین و غیر دین از آن حضرت نقل کرده و در میان محدثان به «عالم» شهره یافته بود. مفید می گوید: مردم روایات بسیاری از ابوالحسن موسی نقل کرده اند او فقیه ترین مردم زمان خود بود. ²

 عبادت وتقوای حضرت

 زهد و عبادت امام کاظم علیه السلام به قدری شهره بود که هارون الرشید سرسخت ترین دشمن امام نیز می گوید: این مرد از راهیان بنی هاشم است.³  تاریخ نگاران او را عابدترین مردم روزگار خود خوانده اند تا آنجا که «عبدصالح» و «زین المجتهدین» ( زیور کوشندگان در عبادت) لقب گرفت و هرگز کسی همانند او در بندگی و فرمانبرداری دیده نشده .

نمونه هایی از عبادت امام

1.نماز: شب را نمازهای مستحبی می گزارد و آنها را با نماز صبح پیوند می داد. آن گاه تا برآمدن خورشید به تعقیبات می پرداخت و چون خورشید طلوع می کرد حضرت سر به سجده می گذارد و پیوسته به دعا و ستایش خداوند مشغول بود تا این که ظهر فرا می رسید. البته باید توجه داشت که ظاهرا این عمل همیشگی حضرت نبوده است زیرا در تاریخ به کرار آمده که حضرت در پی حوائج مؤمنان بوده اند و این جزء سیره حضرات معصومین علیهم السلام است که رسیدگی امور مسلمانان را مقدم بر عبادت شبانه روز غیر از واجبات می دانستند. شاهد این مطلب اینکه دقیقا چنین مطلبی در زمان زندانی بودن حضرت نقل شده بنابراین می توان این گونه عبادت را به آن زمان تطبیق کرد. هارون از فراز کاخ خود خانه زندان ربیع را می کاوید. او در جای مخصوصی از آن خانه جامعه ای بر زمین می دید که هرگز جا بجا نمی شود و حرکتی ندارد. از این موضوع در شگفت شده از ربیع پرسید: این پیراهن چیست که همه روزه آن را در همین جا می بینم؟ ربیع پاسخ می دهد: ای امیرالمؤمنین آنچه می بینی پیراهن نیست بلکه موسی بن جعفر است که همه روزه هنگام برآمدن خورشید سرش به سجده می نهد و ظهر هنگام، سر از سجده بر می دارد. اینجا بود که هارون الرشید مبهوت شده نتوانست شگفتی خود را پنهان کند و گفت: اما او از زاهدان بنی هاشم است. ⁴

و نیز در زمانی که در سیاهچالهای هارون بسر می برد حضرت خطاب به خداوند عرضه می دارد: اللهم انّی أسئلک أن تفرغنی بعبادتک اللهم و قد فعلتَ فلک الحمد. بار خدایا از تو می خواستم فرصتی عنایت کنی تا به بندگی و عبادتت بپردازم خداوندا آنچه می خواستم فراهم نمودی پس ستایش تو را سزاست.

2. روزه داری: حضرت کاظم علیه السلام روزها روزه داشت و شب ها را به عبادت زنده می داشت، به ویژه زمانی که به دستور هارون در زندان بسر می برد.

3. حج: آن حضرت در حالی که اسبان راهوار و اصیل در مسیر سفر آزاد گذاشته بود مسافت میان مدینه و مکه را پیاده طی می کرد. تمام افراد خانواده حضرت و نیز برادرش علی بن جعفر درباره مدت زمانی که در راه بودند می گوید: نخستین سفر 26روز ، دومین آن 25 روز سفر سوم 24 روز و چهارمین سفر 21 روز به درازا کشید. ⁵

4. تلاوت قرآن: حضرت قرآن را با دقت و تدبر و خوش نواتر از هر کس می خواند و چون به خواندن قرآن می پرداخت اندوهگین می شد آن گونه که هر کس تلاوت حضرت را می شنید می گریست. ⁶

حفص می گوید: او قرآن را با آهنگی حزین می خواند و چون به تلاوت می پرداخت گویی که با مخاطبی گفت و گو می کند.⁷

5. آزاد کردن بردگان : حضرت هزار برده را به انگیزه جلب خشنودی خدا و تقرب به درگاهش آزاد کرد. 

 

زهد امام :

ابراهیم بن عبدالحمید ابعاد و دامنه زهد امام کاظم علیه السلام را چنین بیسان می کند: وارد خانه ای شدم که حضرت در آن نماز می گزارد. در آن جا جز یک زنبیل که از برگ خرما بافته شده بود و شمشیری آویخته و یک قرآن چیزی دیگر نبود. در روایت ابراهیم زندگی امام کاظم علیه السلام آن چنان ساده و زاهدانه توصیف شده بود که حداقل نیاز ها و وسایل زندگی که طبقه ضعیف جامعه آن روز نیز از آن برخوردار بود نداشت و این خود دلیل روشنی بر رویگردانی آن حضرت از دنیا و لوازم آن است. البته امام در حالی چنین زاهدانه می زیست که اموال فراوان و حقوق شرعی از سوی شیعیان برای امام فرستاده می شد.

حضرت قرآن را با دقت و تدبر و خوش نواتر از هر کس می خواند و چون به خواندن قرآن می پرداخت اندوهگین می شد آن گونه که هر کس تلاوت حضرت را می شنید می گریست.

بخشندگی امام

مورخان به اتفاق گفته اند که او هر آنچه داشت بدون چشم داشت پاداش و یا سپاسگزاری در راه خدا به آنان داد. او آنچه به مستمندان می داد مخفیانه و به طور ناشناس بود تا مبادا ذلت خواهش را در چهره درخواست کننده ببیند. کیسه هایی حاوی دویست تا چهارصد دینار به آنان می داد . این کیسه ها در زیادی و گرانی ضرب المثل بودند. خاندان حضرت می گفتند: شگفت انگیز است کسی که از کیسه های موسی برخوردار شود و از کمبود و فقر شکایت کند. ⁸

بردباری حضرت

در بردباری و فرو بردن خشم نیز ضرب المثل بود. یکی از نوادگان عمر بن خطاب رفتار بد و نکوهیده ای با امام داشت پیوسته امیرالمؤمنین علی علیه السلام را ناسزا می گفت. عده ای از دوستان امام کاظم بر آن شدند تا او را بکشند. اما امام آنان را از این کار بازداشت و بر آن شد تا مشکل را به صورتی دیگر حل کند . از این رو محل او را جویا شد به حضرت گفتند: در اطراف مدینه به زراعت مشغول است. حضرت بی خبر بسوی او روانه شد آن مرد خطاب به حضرت فریاد برآورد: کشت مرا پایمال مکن! حضرت همچنان به راه خود ادامه داد تا اینکه به وی نزدیک شده بنای مهربانی با او گذاشت و با لطیف ترین گفتار با او سخن گفت؛ سپس به نرمی از او پرسید: چقدر به مزرعه تو زیان رسیده است؟ گفت: صد دینار. امام فرمود: امید داری از این مزرعه چه مقدار سود عایدت شود؟ گفت: دویست دینار . امام سیصد دینار به او داد و فرمود: این برای توست و کشت تو نیز باقی است. مرد منفعل شد و از این که پیش تر رفتاری ناشایست با امام داشت شرمنده گردید. ⁹

پی نوشت ها:

1.شرح نهج البلاغه، ج 15، ص 273

2. ارشاد، ج 2، ص 225

3. عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 31

4. عیون اخبار الرضا، ج 1، ص95

5. بحارالانوار، ج48، ص 100

6. مناقب، ج4، ص 348

7.  اصول کافی، ج2، ص 606

8. عمدة الطالب، ص 185

9. ارشاد، ج2، ص233

یکی از شبهه هایی که در مورد وضعیت جریانهای سیاسی امروز مطرح می شود، آن است که جمهوری اسلامی از مسیر خود منحرف شده و به دست عده ای افتاده که با تمامیت خواهی خود، حتی حضور سیاسی مسوولان سابق کشور را نیز تحمل نمی کنند. به عنوان مثال، برخی می پرسند: چرا آقای خاتمی تا چهار-پنج سال قبل رییس دولت جمهوری اسلامی خطاب می شد، و امروز، در یک چرخش بزرگ، متهم به همراهی با «فتنه گران» می شود؟

 

 

* یک - آقای خاتمی همان کسی است که وقتی در آستانه سال 79 فتنه ای رخ داد، بی هیچ ملاحظه ای به وزیر اطلاعات دستور داد چشم فتنه را در آورد.
 

 
- به فاصله زمانی کمتر از ده سال، ظاهراً در دیدگاه ایشان تغییری اساسی به وجود آمده. چرا که وقتی وزارت اطلاعات فتنه گران را شناسایی و دستگیر می کند، ایشان اعلام می کنند که علیه مردم و جمهوریت نظام کودتا شده است!

 

* دو - آقای خاتمی، همان کسی است که مکرراً خود را دنباله رو راه امام می دانست. همان امام بزرگواری که لیبرال ها را خارج از چارچوب انقلاب اسلامی می دانست واپسین ماههای زندگی خود تاکید می کرد: تا من زنده هستم نخواهم گذاشت انقلاب به دست لیبرال ها بیفتد. همان امام عزیز، که جبهه ملی و نهضت آزادی و مصدق را صراحتاً مرتد می دانست. آقای خاتمی، همان کسی است که وقتی استقبال کنندگان ایشان در فرودگاه مهرآباد، شعار «درود بر مصدق، سلام بر خاتمی» سر دادند، خشمگینانه به گفت: شما خستگی سفر را بر من ماندگار کردید!
 

 

خوب به خاطر داریم که در دوران اصلاحات، به خاطر تاکید آقای خاتمی بر حفظ مرزهای بین خودی و غیرخودی، چه حملاتی به ایشان شد. آقای خاتمی همان کسی است که حبیب الله پیمان به خاطر پافشاری بر مساله خودی و غیرخودی، وی را به مقابله نیروهای ناراضی تهدید کرد. مگر عزت الله سحابی همان کسی نیست که در مصاحبه با روزنامه آریا، خواستار دستگیری و محاکمه ایشان شده بود؟
 

- آیا امروز همین حبیب الله پیمان و همین عزت الله سحابی در جبهه مشترک خاتمی و موسوی قرار نگرفته اند؟ آیا مبرا بودن از اصولگرایان باید به گونه ای باشد که آقای خاتمی را به دامان «غیرخودی ها» بیندازد؟
 
 

آیا ابراهیم یزدی (رهبر نهضت آزادی) و عزت الله سحابی و دیگر لیبرال ها نبودند که پیشنهاد تشکیل جبهه و جنبش بی رهبر را دادند؟

 

 

چرا آقای خاتمی در برابر این پیشنهاد نه تنها موضع گیری نمی کند، بلکه برای این جنبشی که با پیشنهاد لیبرالها تشکیل شده، پیام تصویری می دهد و سخنرانی می کند؟

 

* سه - مگر دفتر تحکیم وحدت، همان گروه رادیکالی نبود که به خاطر برخی مواضع اصولی آقای خاتمی در دوران اصلاحات فریاد «عبور از خاتمی» سر داده بود و به هنگام حضور ایشان در دانشگاه، به ایشان اهانت می کرد؟


- متاسفانه با وجود آنکه اعضای این طیف افراطی کماکان به تخلفات خود ادامه می دهند و دیگر از دگراندیش نامیدن خود هم شرم ندارند،

 

برای ما معلوم نیست که چرا آقای خاتمی به دیدار خانواده بهاره هدایت (از مجرمان طیف غیرقانونی دفتر تحکیم) می رود و از آنها دلجویی می کند.
 

 

* چهار- آقای خاتمی، همان کسی است که به گفته نزدیکانش، وقتی پیشنهادات ساختارشکنی در حضور او مطرح می شد که ساختارهای قانونی نظام را نادیده می گرفت، بی هیچ ملاحظه ای عصبانی می شد. وقتی به او پیشنهاد رهبری جنبش اصلاحات را دادند، موکداً تاکید کرد که نمی خواهد رهبر اپوزیسیون باشد. آقای خاتمی همان کسی است که گفت: امروز در اردوگاه اصلاح‌ طلبان، متاسفانه صداهایی می‌ شنویم که دشمنان این ملت، آن را بیان می‌ کنند.

 

- متاسفانه، امروز آقای خاتمی نه تنها نظر شورای نگهبان را در صحت نتایج انتخابات نمی پذیرد، بلکه در یک موضع گیری باورنکردنی، خواستار انجام رفراندوم «قانونی» می شود، آن هم به وسیله مجمع تشخیص مصلحت نظام! این در حالی است که طبق اصل 59 قانون اساسی، ضرورت رفراندوم را نمایندگان مجلس تعیین می کنند، نه احزاب و شخصیت های سیاسی. طبق اصل 110 قانون اساسی، فرمان همه پرسی را رهبر انقلاب صادر می کند. طبق اصل 99 قانون اساسی نظارت بر همه پرسی را نیز شورای نگهبان بر عهده دارد، نه مجمع تشخیص. آیا می توان پیشنهادی ساختارشکنانه تر از این در فضای سیاسی کشور مطرح کرد و بیش از این چارچوب های قانونی را به سخره گرفت؟
 

 
 

 
 

کافیست آقای خاتمی سری به وب سایت های بیگانه و اپوزیسیون بزنند تا مشخص شود چطور مواضع ساختارشکنانه ایشان مورد استقبال قرار می گیرد. 
 
البته بعید است ایشان ندانند برخی مواضع ایشان چه اندازه در میان اپوزیسیون ضدانقلاب خارج نشین طرفدار دارد.
 
* پنج - آقای خاتمی، همان کسی است که بارها در سخنرانی های خود روی مبارزه با فقر و فساد و تبعیض تاکید می کرد و مستضعفان را صاحبان اصلی انقلاب می دانست.
 

 

- امروز، کسانی در پشت جریان معترض سنگر گرفته اند که مستضعفان، یعنی سرمایه های انقلاب را به حیوانات گرسنه تشبیه می کنند،
 

  

و در اهانت های بی سابقه به مستضعفان، اغنیا را در حال [...] روی سر آنها به تصویر می کشند.
 

 

جای تاسف است که رییس جمهور سابق کشور، امروز با چنین جریانی همراه شده است. 
 
* شش - آقای خاتمی، همان کسی است که وقتی جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی (عضو سابقه دار باند نوارسازان) داده شد، گفت جایزه صلح نوبل کاملا سیاسی و بی ارزش است و پیش از ایشان اسحاق رابین و شیمون پرز و یاسر عرفات نیز این جایزه را گرفته اند.
 

 

- متاسفیم که امروز آقای خاتمی با جریانی همراه شده که ضمن دفاع از دعوت خانم عبادی به دانشگاه، وی را متفکری می داند که با گرفتن جایزه نوبل برای کشورمان «عزت» به همراه آورده است.
 

 

البته کسی که شیرین عبادی خائن را یک اندیشمند بزرگ بداند، اصلاً عجیب نیست که در مصاحبه با شبکه ماهواره ای رسا صراحتاً بگوید: پیروزی انقلاب فاقد زیرساخت های لازم بود و خیلی زود در همان هفت هشت سال اول [یعنی نیمه اول دهه شصت!] شروع به انحطاط کرد. و امروز بعد از سی سال، در شرایطی هستیم که باید گفت روز از نو، روزی از نو!

 

آیا آقای خاتمی واقعاً تا کنون احساس نکرده اند که برای بازگشت به دامان انقلاب و مردم باید ارتباط خود را با سران این جریان قطع کنند؟ و گرنه هزار بار هم که با نمایندگان اصلاح طلب مجلس در خفا دیدار کنند، باز هم در جبهه غیرخودی ها و آنان که از همراهی با انقلاب پشیمان شده اند به حساب خواهند آمد.

 به مناسبتی توفیقی شد در باب تقوی و مرحله بالاتر ازآن ورع مطالعه‌ای کوتاه داشته باشم.دو نکته برایم تازه‌گی داشت:

1- حارث محاسبی که از عرفای به‌نام قرن دوم بوده است آنقدر در این باب پیشرفت داشته که هرگز لقمه‌ای شبه‌ناک و حرام نخورده است و چنانچه دست به لقمه‌ای دراز می‌نموده در صورت شبهه، ترکی بر سر انگشتان وی پدید می‌آمده و او را از احوال آن لقمه خبر می‌داده است.

میان من و او تفاوت زیادی نیست چرا که در ذائقه من این لقمه‌ها لذیذتر شده!

2- وقتی انسانی توبه می‌کند از انجام گناهی،خدا قبل از او دو بار توبه کرده تا توبه آن انسان تائب را می‌پذیرد.اول زمانی که فرد گنه‌کار رجوع می‌کند خدا به او رجوع کرده تا لطف و عنایتش بنده را فراگیرد سپس او بر ندامت و باطگشت به خدا توفیق یابد.دوم وقتی بنده فریاد توبه سر می‌دهد و از نهایت وجود خویش اظهار ندامت می‌کندخدا توبه‌اش را می‌پذیرد که توبه دوم خداست.

میان یک عبد گنه‌کار و صاحبش با من و خدایم تفاوت زیادی نیست.صاحب من برای توبه من دو توبه می‌کند و من در خم بازگشت از گناهان مانده و تاخیر می‌کنم.

برخی مواقع با دیدن یک صحنه یا شنیدن خبری بلافاصله منفعلانه دست از همه اعتقادات خودمون برمی‌داریم.ایکه چرا این لتفاق اتفاق می‌اقتد برمی‌گردد به ضعف اطلاعات ما در مورد آن موضوع.

موضوعاتی که تخصصی است معمولا کمتر وارد شده یا موضع می‌گیریم اما در موضوعات مذهبی به راحتی ورود و به قول معروف تا حد فتوی جلو می‌رویم و ابایی نداریم.

حضور در سرزمین وحی را یکبار گفتم که در ابتدای سفر کمی منفعلانه به اعمال زیبایشان نگاه می‌کنیم اما با توجه به ایجاد سوال جدی در صدد یافتن پاسخ برآمده و جواب را دریافت می‌کنیم.

در زمینه بارش برف و باران در دیگر کشورها و قاره‌ها نیز بسیار دیده‌ام که منفعلانه جلو آمده و این سوال را مطرح می‌کنندکه چرا در بلاد اسلامی بویژه ایران اصلا بارندگی نداریم و در فلان بلد کفر برف و باران می‌بارد؟

واقعا چقدر به این نکته توجه کرده‌ایم که در موقع نزول بلا بقول معروف تر و خشک با هم می‌سوزند.آیا صرف بارش برایمان مهم است یا اینکه نوع بارندگی نیز ملاک است.اگر در اینجا بارندگی نیست در آنجا هم هیچ موقع متعادل نبوده است.یا سیل بوده که خانمان سوز شده یا سرمای کشنده .

اگر ما دچار بلا هستیم آنها نیز به نوعی دیگر دچارند.

در یکی از سایت‌ها عکس‌هایی رو دیدم که باورش برام خیلی سخت بود.امان از این بشر دو پا

این روزها تصویری در برخی سایت‌ها و وبلاگ‌های اینترنتی منتشر شده که یک سرباز آمریکایی را تکیه زده بر تخت ریاست‌جمهوری صدام حسین، دیکتاتور سابق عراق نشان می‌دهد.

تخت صدام حسین که شبیه به تخت‌های رویایی پادشاهان روم باستان ساخته شده، اکنون محل نشستن سرباز آمریکایی است که احتمالا او نیز سرنوشت صدام را از یاد برده‌ واگرنه این گونه آسوده روی این تخت نمی‌نشست!

صدام که بر دو سوی تخت خود عبارت "القدس لنا” را درج کرده بود، با سیاست‌های دیکتاتوری و پان‌عربیستی خود عملا بیشترین آب را به آسیاب صهیونیست‌ها ریخت و نه تنها در راه نجات قدس و سرزمین فلسطین گامی برنداشت، بلکه موجبات اشغال عراق به عنوان یک کشور اسلامی دیگر را نیز فراهم آورد.

تخت صدام در حالی جایگاه سربازان بی‌سروپای آمریکایی شده و شیر‌های دو سوی آن در شرایطی رام و آرام بر زیر دستان این سرباز آرمیده‌اند که هنوز گه‌گاهی گورهای دسته‌جمعی مردم عراق، مربوط به کشتارهای صدام در گوشه و کنار عراق پیدا می‌شود.

این عاقبت دیکتاتوری است که آتش دو جنگ بزرگ را در منطقه برافروخت، سرمایه‌های ملت عراق را بر باد داد و سرانجام خود نیز به دار مکافات آویخته شد، اما عاقبت نیروهای متجاوز چه می‌شود؟