در روزهای منتهی به نوروز 78، برخی از مسئولان وزارت فرهنگی وقت کشور، برنامه‌هایی را جهت برگزاری مراسم نوروز در بقایای کاخ‌های تخت جمشید تدارک دیده و تبلیغات وسیعی را جهت دعوت مردم انجام دادند. این حرکت منجر به عکس العمل جدی رهبر معظم انقلاب شد که در بیانات نوروزی ایشان در اول فروردین متبلور گشت:
«شما ببینید در ایّام تحویل، مردم چه مکانهایى اجتماع مى‌کنند. دیشب در اطراف آستان قدس رضوى، با این‌که نیمه‌ى شب بود، جاى سوزن انداختن نبود. تا بستِ شیخ بهایى و تمام این اطراف، مردم براى توجّه، روى زمین نشسته بودند! یعنى عید نوروز، همراه با معنویت.
یا دیشب - نیمه‌ى شب - هزاران انسان علاقه‌مند، از خواب و خانه و زندگى و محیط خانواده بیرون آمدند و به مرقد امام بزرگوار رفتند. یعنى جنبه‌ى معنوى.
خوب؛ حالا یک نفر هم پیدا مى‌شود که از سرِ اشتباه و ندانمکارى، به جاى مرقد امام رضا و مرقد امام بزرگوار و مرقد حضرت معصومه و مراسم معنوى، تخت جمشید را زنده مى‌کند.
البته تخت جمشید، یک اثر معمارى است؛ انسان، اثر معمارى را تحسین مى‌کند و چون متعلّق به ما و مال ایرانیهاست، به آن افتخار هم مى‌کند؛ اما این غیر از آن است که ما دلها و ذهنها و جانهاى مردم را متوجّه به نقطه‌اى کنیم که در آن خبرى از معنویت نیست، بلکه نشانه‌ى طاغوتیگرى است.
در همان ساختمانها که امروز بعد از گذشت یکى دو هزار سال، ویران است، زمانى به مناسبت همین روز نوروز، خدا مى‌داند که چقدر بى‌گناه، در مقابل تخت طاغوتهاى زمان به قتل مى‌رسیدند و چقدر دلها ناکام مى‌شدند! این افتخارى ندارد.»
رهبر، پس از سخنان نورروزی خود در حرم مطهر امام رضا (ع) و بازگشت به تهران، در سفری سرزده، روز هشتم فروردین ماه در منطقه‌ی «شلمچه» حضور یافتند و در بین زائران قبور مطهر شهدای گمنام فرمودند: «امروز شرکت من در مجموعه‌ى زائران خاک خونین شلمچه، براى بزرگداشت یاد و نام شهیدان عزیز و مردان بزرگى است که با خون خود، با جهاد و همّت خود، با عزم و اراده‌ى خود، نام شلمچه و خرمشهر و خوزستان و ایران را در تاریخ، بلند کردند.»
برگزاری مراسم در تخت جمشید یک بار دیگر در اسفند 86 نیز توسط سازمان میراث فرهنگی دولت نهم طراحی شد [اینجا و اینجا] که پس از بازخوانی فرمایشات رهبر انقلاب و فشار رسانه‌ای، رییس وقت سازمان میراث فرهنگی (رییس دفتر فعلی رییس جمهور) مجبور به تکذیب نصفه و نیمه‌ی این خبر گردید.
و اما:
پارسال و در ایام سفر رهبر به شیراز، در وبلاگی خواندم که:
دیروز نظرات رهبری را درباره تخت جمشید می خواندم. به نظرم این سنت حسنه ای بود که از زمان آقای خاتمی باب شد و دیگر بزرگان نیز به آن اهتمام ورزیدند، و آن توجه به مظاهر فرهنگی و شخصیت های برجسته در اقصی نقاط کشور بود. اما نکته ای که به ذهنم می رسید این بود که ای کاش مقام رهبری در این سفر هشت روزه خود، از تخت جمشید، این مظهر تمدنی شناخته شده در جهان، نیز بازدید می نمودند.
و امروز که در مورد تخت جمشید نوشتم، باید یادآوری کنم که آقای خامنه‌ای اولین رییس‌جمهوری بودند که در سفر سال 66 یا 67 خود به شیراز در این منطقه حضور یافتند و از آن بازدید کردند و در سال 87 نیز در سفر به شیراز، در سخنان خود [اینجا] به بررسی نگاه‌ها به این اثر تاریخی پرداختند.
تصاویر حضور در دهلاویه، در نوروز 85:
