شاید تصور زندگی بدون اینترنت غیرممکن به نظر بیاید اما حقیقت تلخ اینجا است که نرم افزاری که در پس کاربردهای شبکه و رسانه ای به صورت روزانه مورد استفاده قرار می گیرد و عامل فعالیت اینترنت شناخته می شود نشانه هایی از غیر کارامدی از خود به نمایش گذاشته است.

 با توجه به حوادث اخیر که بسیاری از حقایق را درباره آسیب پذیری اینترنت به شکلی شفاف نمایان کرده است، اینترنت علاوه بر فرسایش نرم افزاری، در برابر حملات هکرها نیز بسیار آسیب پذیر است. بسیاری از شبکه هایی که به آنها حمله شده است یا Botnet ها می توانند وب سایتهای تعیین شده ای را با ترافیکی بالا مواجه کرده و آنها را غیر فعال سازند. چنین حملاتی به این دلیل ضعف ساختاری اینترنت با موفقیت مواجه می شوند. شبکه اجتماعی توییتر با داشتن میلیونها کاربر در اوایل ماه آگوست به یکی از قربانیان این نقطه ضعف اینترنت تبدیل شد.

اینترنتی آسیب پذیر و شکننده

پروتوکل اینترنتی از دهه 1980 زمانی که فعالیت خود را آغاز کرد تا کنون بدون هیچ تغییری ثابت باقی مانده است و به همین دلیل می تواند بسیار شکننده و آسیب پذیر باشد. شبکه اینترنت طی پروژه نظامی ARPAnet جایی که تصمیمات تکنیکی و توافق کلی توسط جمعی که محققان آن را تشکیل می دادند گرفته شد به وجود آمد. زمانی که اتفاق آرا شکل گرفت تغییراتی در این شبکه به وجود آمد و آشکار شد که فرای اجتماع تحقیقاتی محدود علاقه عمومی زیادی برای استفاده از اینترنت وجود دارد و به همین دلیل ارتش به تدریج استفاده از آن را به منظور مصارف تجاری آزاد کرد.

رشد بسیار سریع اینترنت

به گفته جان دویل پروفسور مهندسی الکترونیک در موسسه فناوری کالیفرنیا اینترنت با سرعتی بسیار بالا به وسعتی بسیار عظیم رسید. نسخه اصلی این شبکه تنها نمونه ای آزمایشی و نه محصولی تکمیل شده به شمار می رفت. به اعتقاد وی مبتکران اینترنت بسیار ماهر و زیرک بودند زیرا پدیده ای را خلق کردند که سکوی شگفت انگیز برای نوآوری با سازگاری بالا، قابل توسعه، قابل استفاده با قابلیت گسترشی غیر قابل کنترل به شمار می رفت.

به گفته دویل نسلهای بعدی به جای تکمیل این شبکه و ایجاد شبکه ای مقاوم از اینترنت روزهای ابتدایی آن را تنها برای 5/2 دهه ترمیم کردند. متاسفانه روح اعتماد که از خصوصیات بارز اینترنت اولیه به شمار می رفت اکنون و در اینترنت امروزی به خوبی رعایت نمی شود. بسیاری از پروتوکولهای اساسی رایانه ای فرض بر این دارد که تمامی کاربران عملکردی صادقانه دارند و گروه های خرابکار به صورت روز افزون و با رشدی صعودی از این اعتماد به منظور تحقق اهداف خود سو استفاده می کنند.

نمونه قابل توجه تخریب این اعتماد "مسمومیت DNS" است. نام این سیستم دامنه قسمتی از مسئولیت اینترنت برای تبدیل آدرس اینترنتی سایتها به نسخه ای مانند آدرسهای خیابانی است. برای مثال در این دامنه آدرس CSMonitor.com به آدرس 66.114.52.47 تبدیل خواهد شد.

بنیانگذار اینترنت به چه می اندیشد؟

به گزارش مهر، به دلیل اینکه سرورهای DNS به یکدیگر اطمینان دارند امکان سوء استفاده از این فرایند و ایجاد آدرسهای نادرست عددی و هدایت کاربران به سایتهای نادرست از جمله سایتهای خطرساز و آلوده به وجود می آید. شاید این پدیده درباره سایتهای عادی و کم اهمیت چندان خطرساز به شمار نرود اما برای سایتهای مانند BancOfAmerica.com می تواند خسارات جبران ناپذیری را به وجود آورد.

وینتون سرف که نام پدر اینترنت را یدک می کشد معتقد است این مشکل را می توان با استفاده از رمزگذاری برای اعتبار بخشیدن به اسناد DNS رفع کرده یا کاهش داد اما این فرایندی زمان بر بوده و می تواند به روز کردن اینترنت جهان را با پیچیدگی هایی مواجه سازد. "سرف" همچنین معتقد است افزایش استفاده از اعتبار بخشی رمزگذاری می تواند مشکلات جانبی از جمله نامه های الکترونیکی ناشناس را رفع کند. از دیگر مشکلاتی که اینترنت با آن دست پنجه نرم می کند، خطاهای انسانی است که در بعضی مواقع نتایج نامطلوبی را از خود به جا می گذارد.

آخرین ارتقا اینترنت مربوط به سال 1986 بوده است

آخرین زمانی که اینترنت به هر شکلی ارتقا پیدا کرد سالهای 1985 و 1986 بوده است. زمانی که نماینده دولت تبدیل شبکه نظامی را به شبکه ای عمومی آغاز کرد. در آن زمان سوئیچی از تنها آدرس موجود شبکه ای برای انطباق دادن چند صد رایانه با نسخه 4 پروتوکول اینترنت ارائه شد. نسخه ای که در حال حاضر و با وجود چهار بیلیون آدرس اینترنتی همچنان مورد استفاده قرار دارد. در واقع سال 1986 آخرین زمانی بوده که تغییری در اینترنت به وجود آمده است.

به دلیل نبود هیئت مدیره برای تصمیم گیری درباره عملکرد اینترنت، امکان ایجاد تغییرات مورد نیاز در آن وجود ندارد. نزدیک ترین چیزی که می توان از آن به عنوان مالکی برای اینترنت نام برد سازمانی به نام IETF است که وظیفه ارائه پروتوکولهای جدید و تحقیقات ترمیمی برای آسیب پذیری های ساختارهای اینترنت را به عهده دارد.

با این حال به دلیل اینکه این شبکه به شکل ترکیبی از سخت افزارها و نرم افزارهای میلیونها شرکت، دولت و افراد مختلف تبدیل شده است راهی برای ایجاد تغییر اساس در آن باقی نمانده است. از نمونه های بارز این ضعف سقوط سریع قابلیت دسترسی چهار بیلیون آدرس اینترنتی موجود در سیستم IPv4 است. شاید این سیستم در سال 1985 موثر به نظر می آمده است اما با افزایش میزان استفاده از اینترنت در چین، برزیل و هند این سیستم به سرعت رو به ناکارایی گذاشته است.

بر اساس گزارش ای بی سی نیوز، راه حل موثری که برای رفع این مشکل پیشنهاد شده است استفاده از سیستم جدید IPv6 است که از آدرسهای عددی که هرگز رو به اتمام نخواهند گذاشت استفاده شود. در واقع با استفاده از این سیستم امکان داشتن هشت آدرس اینترنتی برای هر یک از اتمهای بدن ساکنان سیاره زمین وجود خواهد داشت.

"وینتون سرف" جایگزینی این سیستم را حیاتی می داند اما دویل معتقد است به دلیل کاهش یافتن بازدهی مالی برای شرکتهای تولید کننده خدمات اینترنتی توجه مالی چندانی به ارائه این سیستم نخواهد شد. به اعتقاد "دویل" آنچه اینترنت اکنون نیاز دارد باز طراحی کلی ساختار پنهان اینترنت است. به بیان دیگر با ساخت شبکه ای بزرگتر، هوشمندتر و قابل استفاده تر که بتواند در کنار شبکه کنونی اینترنت قرار گیرد، بسیاری از مشکلات کنونی این شبکه رفع خواهد شد و روزی خواهد رسید که اینترنت وسیع امروزی به جزئی کوچک ای شبکه جدید اینترنتی تبدیل خواهد شد.