«السلام علیک یا ثارالله وابن ثاره والوتر الموتور...»
در این فراز از زیارت امام حسین (ع)، حضرت را خون بهای خداوند معرفی‌می‌نماید. با وجود این که بسیاری از انبیای الهی به شهادت رسیدند و تمامی ائمه اطهارنیز در راه خدا شهید شدند، اما کسی به عنوان «ثارالله» خون خدا و خون بهای خدا معرفی‌نشد. در این زیارت‌ها امام حسین (ع) و علی بن ابی‌طالب (ع) ]با جمله وابن ثاره[ خون وخون بهای خداوند معرفی شدند.هر خونی که به ناحق ریخته شود کسانی (قبیله، عشیره و یا خاندان) مقتول به‌خون‌خواهی او قیام می‌کنند و داد مظلوم را از ظالم می‌ستانند. در مورد امام حسین (ع)خون‌خواه او «خداوند» معرفی می‌شود؛ یعنی گویی وظیفه خون‌خواهی و دادستانی به‌خداوند تفویض شده و پروردگار عالمیان خون‌خواه و منتقم خون امام حسین (ع) شده‌باشد. خداوند به خاطر فضیلت و عظمتی که امام حسین (ع) و پدر بزرگوارش دارد، این کاررا فقط در مورد دو نفر بر عهده گرفته است.
علت ثاریت و دادخواهی خداوند چند امر می‌تواند باشد:
اول آن که فضیلت وشرافت امام حسین (ع) که باعث خون‌خواهی خداوند شده است. دوم، اخلاص و اقدام‌بزرگی که امام حسین (ع) در کربلا از خود نشان داد. سومین عاملی که باعث شد، خداوندعهده‌دار خون‌خواهی و دادستانی حضرت گردد، میزان رنج و مصیبتی است که امام‌حسین (ع) برای احیای دین خداوند متحمل شد، زیرا در زیارت‌های امام حسین (ع)خطاب به ایشان این گونه عرض می‌کنیم: «لقد عظمت الرزیة و جلت و عظمت المصیبة‌بک علینا و علی جمیع اهل الاسلام و جلت و عظمت مصیبتک فی السماوات علی جمیع‌اهل السماوات» و ادامه می‌دهیم: «ان یعطینی بمصابی بکم افضل ما یعطی مصاباًبمصیبته مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الاسلام و فی جمیع السماوات والارض...
مصیبتی را که بر امام حسین (ع) وارد شده، بزرگ‌ترین مصیبت در جهان اسلام،بلکه در تمام آسمان‌ها و زمین بیان می‌گردد. کشته شدن برادر، پسر، برادرزادگان،اصحاب و یاران، آن قدر بر حضرت سخت بود که عباراتی چون: «الان انکسر ظهری‌وانقطع رجائی و قلت حلتی... یا «لقد استرحت من هم‌ّ الدنیا و غمها و بقی ابوک زیداًوحیداً غریباً... از زبان مبارک خارج می‌شود؛ این مصایب بر اهل آسمان نیز همین قدرگران آمد. در فرازی دیگر از زیارت امام حسین (ع) می‌خوانیم:
«یا اباعبدالله اشهد لقد اقشعرت لدمائکم اظلة العرش مع اظلة الخدائق وبکتکم‌السماء والارض وسکان الجنان والبر والبحر؛ ای ابا عبدالله گواهی می‌دهم به خاطر خون‌پاکت که ریخته شد، سرادق عرش ارکان و ارواح خلایق به لرزه در آمد و بر روی تو آسمان،زمین، ساکنان بهشت، خشکی و دریا گریه کردند».
مصیبتی را که بر امام حسین (ع) وارد شده، بزرگ‌ترین مصیبت در جهان اسلام،بلکه در تمام آسمان‌ها و زمین بیان می‌گردد
لذا امام حسین (ع) را «قتیل العبرات و اسیرالکربات» نامیده‌اند و در زیارت‌نامه‌هابا همین عبارت‌ها به حضرت سلام می‌دهند و صلوات می‌فرستند.
«وصل علی الحسین المظلوم الشهید الرشید قتیل العبرات اسیرالکربات»
و صلوات بفرست بر حسین (ع) مظلوم، شهید رشیدی که کشتة اشک چشم واسیر رنج و مصیبت‌ها شد. امام حسین(ع) کشته‌ای است که انبیای الهی قبل ازشهادتش برای او و مصیبت‌هایش گریه کردند، پیامبر و امیرالمؤمنین علی(ع) قبل ازعاشورا برای حضرت گریه کردند و بارها فرمودند: «لایوم کیومک یا اباعبدالله؛ هیچ‌روزی به سختی روز تو نیست ای اباعبدالله».
چهارمین عامل ثاریت خداوند، آن‌است که با آن همه ظلم، خیانت و جنایتی که‌علیه امام حسین (ع) روا داشتند، کسی نمی‌تواند خون‌خواه حضرت باشد، مگر خداوند. وآخرین علت آن‌است که خون‌خواهی خداوند و منتقم بودن پروردگار شاید کنایه از آن باشدکه با شهادت تمامی اصحاب و اولاد امام حسین (ع) دیگر کسی برای خون‌خواهی‌حضرت باقی نماند و معمولا در شرایطی که انسان بی‌یاور می‌ماند، امور خود را به خداوندتفویض می‌نماید. به نوعی بی‌یاوری امام حسین (ع) در این قضیه مورد اشاره قرارمی‌گیرد.
