با سلام

در ایامی مبارک قرار داریم که بقول امروزی ها خدا همه جوره به بندگانش حال داده است.دوز در ویکی پدیا کمیت اندازه گیری در برخی زمینه هاست اما این در زبان محاوره ای ما مطلق بکار می رود.

مراجعه انسان به پزشک حاذق و مصرف نسخه پیچیده شده بصورت کامل از اصول اولیه مراجعات انسان در رابطه با امراض جسمانی است.البته که پزشک هم متناسب با نوع درد به درمان پرداخته و حتی تعداد قرص و...از روی حساب است.

محاسبات ما در مورد جسم مان کاملا دقیق و موشکافانه است و مو لای درزمحاسبات ما نمی رود.امروز مراجعه نوع انسان ها در امراض جسمانی به پزشک متخصص ،تفحص برای پیدا کردن پزشک و....کاملا مشهود است.لیکن برای روح چه می کنیم؟

روح هم در معرض آفت ها و امراض متفاوتی قرار می گیرد که دو بحث کلیدی است:

پزشک:امروزه رایج ما است که در مقوله روح، سهل الوصول روحانیت هستند.منبع برای روحانی کتاب خدا و عترت پیامبر اعظم(ص) است.اما این پزشک چقدر متخصصانه واردموضوع می شود مهم است.فرض کنید پای منبر یک روحانی انواع  انسان ها با تنوع مشکلات روحی هستند.آیا ایشان خواهد توانست برای تمامی افراد نسخه تدارک ببیند یا یک نسخه خواهد پیچید؟جواب کاملا روشن است.یک نسخه برای همه.

البته این مسئله در مساجد تقریبا جاری و مبتلا به است.مثلا در مدارس نوع مخاطب در یک رنج سنی است یا...اما باز در همان مدرسه هم مشکلات تنوع دارد و نمی توان برایشان نسخه واحد نوشت.

دو:وقتی پزشک نتواند مرض را خوب شناسایی کند یا عمومی به آن بپردازد اینجاست که دوز نسخه او پایین است و اگرچه نسخه قابل توجهی داده لیکن به دلیل خوب تشخیص ندادن نسخه از قوت خوبی برخوردار نیست و درد را کامل مرتفع نمی کند.

امروزه دوز نسخه ها که پایین است هیچ، دوز خودمان هم بسیار پایین آمده است.اصرار بر گناهان کوچک آرام آرام ما را به قبح شکنی در گناهان بزرگ کشانده و دیگر برایمان اصل گناه بی معنی شده است.چه زیبا فرمود مولای متقیان(ع) که در گناه به کوچکی آن نگاه نکنید و ببینید نافرمانی چه کسی را انجام داده اید.

بحمداله امروز همه با بهترین امکانات و تکنولوژی در راه کسب علم قدم برمی دارند از این امکانات در راه کسب معارف الهی نیز باید قدم برداشت.خود فرد می تواند امروزه با مراجعه به سرچشمه زلال معارف ناب خود را سیراب کند و مراجعه به پزشک حاذق نیز نباید از یاد برود.

بهرحال باید روحانی که پزشک روح انسان است، شناسایی امراض روحی را اولویت اول  خود قرار دهد و با مراجعه به منبع لایزال الهی نسخه مناسب آن را شناسایی نماید.نباید به جهت خوشایند و منزلت اجتماعی خود نسخه متفاوت بنویسد که این کاری بس خطرناک خواهد بود.کلی گویی در مباحث رذایل اخلاقی خروجی مناسبی نخواهد داشت کمااینکه امروزه می بینیم مناسب نیست. 

یادمان نرود ماه رمضان فرصت خوبی است برای بالا بردن دوز خودمان.چون روزه تنها عبادتی است که جز برای خدا انجام نمی شود.آنان که روزه می گیرند تنها و تنها برای رضای خداوند می گیرند و آنهایی که خودنمایی می کنند اصلا روزه نمی گیرند.

امام سجاد (ع) در دعای 44 صحیفه سجادیه پس از این که از خداوند توفیق پاکی و تقوی و حفظ اعضا و جوارح از گناه را درخواست می نمایند به پیشگاه الهی عرضه می دارد:«سپس همه این کارها را خالص فرما و از ریاکاری و اینکه بخواهم به رخ دیگرن کشانده و به گوش دیگران برسانم و دیگری را با تو شریک گردانم مرا محفوظ بدار»