شاخ و دم ندارد دیگر.امروز در همه عرصه ها مظلومیم.تعارف ندارد! از وقتی پاسخ ابراهیم حاتمی کیا به آن غیر هنرمند را خواندم دلم بیشتر به حال خودمان سوخت.عجب این خبراست و ما خبر نداشتیم؟
با یک نگاه بسیار ساده کاملا معلوم است به نام نظام و به کام دیگرانی است که دل در گرو این آب و خاک ندارند .در سالروز حماسه دفاع مقدس باید این طور شود تا بار دیگر عقده های فرو خورده شان سرباز کند و آن دمل چرکین نهان در باطن و ضمیرشان فوران کند .«از کوزه همان تراود که در اوست»
ما خودمان را ساده فرض نکرده ایم و هرگز دیگرتان فکر نکنند کلاه بر سر ما گذاشته اند و از این فرصت استفاده کرده اند، نه! این از سر همان دغدغه ای است که روزگاری مردان این سرزمین برای حفظش داشته اند.
هرچه قدر بی انصاف باشیم و از در بی منطقی وارد شویم اما برخی چیزها غیرقابل خدشه هستند و در هیچ سرزمینی نمی توان خلاف آن را یافت اما چه شده امروز چشممان را بسته ایم ؟چه شده است که دست یازیده و از حماسه مان نیز چشم پوشی کرده و آن را به زیر تیغ برده ایم؟برای کسب کجا و چه؟کدامین مدال رنگی را می خواهیم و برای چه می خواهیم؟
فقط باید این دعا را زمزمه کرد که خدایا آخر و عاقبتمان را به خیر کن و ما را لحظه و آنی به خودمان وامگذار.الهی آمین