یکی از قشنگترین و فراموش نشدنیترین خاطرات من از دوران کودکیام، رفتن به کنار رودخانه و نشستن در حاشیه آن بود. در آنجا از سکوت و آرامش لذت میبردم، جریان آب را تماشا میکردم، به صدای آواز مستانه پرندگان گوش میسپردم و با خش خش برگهای درختان هم آوا میشدم. درختان خیزران را میدیدم که زیر فشار باد خم میشدند و بعد با قدرت تمام به سر جای اول خود باز میگشتند و دوباره صاف میشدند. هر وقت به یاد توانایی خم و راست شدن درختان خیزران میافتم، واژه مقاومت در ذهنم نقش میبندد. این واژه در معنای انسانی، توانایی تحمل ضربهها، غصهها و مشکلاتی است که احساساتمان را محدود میکنند. آیا تا به حال عصبانی شدهاید؟ آیا تا به حال احساس کردهاید که به نقطه انفجار رسیدهاید؟ اگر چنین است، یعنی خوشبختانه از سانحهای جان سالم به در بردهاید که توانایی شرح آن را دارید. زندگی، آمیزهای از اوقات تلخ و شیرین است. پس دفعه دیگر که یکی از آن لحظاتی را تجربه کردید که شما را به مرز انفجار میرسانند، به آرامی خم شوید ولی نشکنید! نگذارید آن لحظات توانتان را تحلیل ببرند. با امید به فردایی بهتر و شرایطی بهتر، در مییابید که برای هر مشکلی، راهحلی وجود دارد. هر وقت شرایط زندگی دشوار میشود، از خود مقاومت نشان دهید. مانند درخت خیزران، در طوفانها خم شوید، ولی نشکنید.
