با سلام
مدتی است با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، برخی عملکردهای دوره اصلاحات به ذهن تداعی می کند.کوبیدن بر طبل آنچه من می گویم درست است و ذره ای کوتاه نیامدن در برابر دیگران تبدیل به افتخار و هنر می شود.تجربه دوران اصلاحات و پس از آن دوران دولت مهرورز آقای احمدی نژاد باید فراراه این دولت که می تواند تلفیق مناسبی از این دو دولت باشد قرار گیرد. افراط آزادی و تفریط در منع از آن دو مقوله ای است که شاید بتوان از آن از آسیب های جدی قبل دانست که در این دوران نباید مجدد دستخوش تکرار شود و الا روز از نو آغاز خواهد شد.
در اوایل این دولت بسیار امیدوار بودم با توجه به شخصیت دکتر روحانی یه این نوشتار و وجیزه نرسم اما روز به روز که می گذرد حکایت از بازگشت است و نه رو به جلو بودن.
تصمیمات فرهنگی که بخش اعظمی از وظایف دولت در آن نهفته شده می تواند در این راه موثر باشد.تعصب روی مصادیق خاص در عرصه فرهنگ این مملکت همیشه کار را برایمان سخت کرده است.خط کش داشتن و کشیدن خط قرمز را چقدر درست می دانیم؟برخی معتقدند نه خط کش لازم است و نه خط قرمزی وجود دارد و برخی بالعکس.
تضادهای فکری هم مقوله قوز بالاقوز شده است و هرکسی از ظن خود شد یار من!شاید فقط در دل بحران هاست که برخی متوجه برکت داشتن ولایت فقیه می شوند و با داشتن حافظه ای کوتاه بلافاصله از یاد می برند.به نظر می رسد حضور افرادی که سابقه افراطی گری شان در دوران اصلاحات مشهود است باری را از دوش دولت برنخواهد داشت و روز به روز بر حاشیه ها خواهد افزود و عزم دولتمردان در خدمت به مردم را به حاشیه خواهند راند.