حضرت زینب(س) خواهر کوچکتر امام‌حسین(ع) بودند که در محافل تاریخی و مذهبی، از علاقه شدید این خواهر و برادر بسیار گفته شده است و به نظر می‌رسد که یکی از عوامل همراهی این برادر توسط خواهرش در مسیر کربلا، همین وابستگی شدید باشد.
گفتنی است که حضرت زینب(س) پس از سال‌ها عزاداری بعد از شهادت برادرش در کربلا، سرانجام در 15 رجب سال 63 هجرى قمرى در ضمن سفرى که به همراه همسر گرامیشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، وفات نموده و بدن مطهر آن بانوى بزرگوار در همانجا دفن گردید.
بر اساس این گزارش، مزار ملکوتى آن حضرت واقع (دمشق/سوریه) است که اینک زیارتگاه عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام مى باشد.
اشعار ولادت :
او تولد یافت طنازی کند
با الفبای جنون بازی کند
او تولد یافت گردد نور عین
تا شود سرمست از جام حسین
او تولد یافت تا زینب شود
در سخن علامه مکتب شود
آری آری زینب آمد بر جهان
تا شود همگام عاشورائیان
در حوادث یار می خواهد حسین
محرم اسرار می خواهد حسین
کیست زینب تابع فرمان دوست
هفت شهر عشق زیر گام اوست
کیست زینب صاحب عنوان عشق
تاج خونین سر سلطان عشق
عشق هر جا خود نمایی می کند
نام زینب دلربایی می کند
هر کجا منشور ضد مکتب است
بی گمان الغاء آن با زینب است
نوحه خوان!شعری بخوان زینب پسند
تا شوی در پیش زهرا سر بلند
نکته ای گویم به گوش آویزکن
ازکلام ناروا پرهیز کن
خوانیش آواره، خود آواره ای
دانیش بیچاره، خود بیچاره ای
نسبت آوارگی براو، مده
نسبت بیچارگی بر او، مده
کیست زینب عامل تکمیل عشق
بعد زهرا فارغ التحصیل عشق
کیست او؟ پروانه پر سوخته
سوختن ازفاطمه آموخته
در فدک صبر علی را دیده است
عشق را با فاطمه سنجیده است
مرحبا زینب که طوفان کرده است
آنچه زهرا گفته بود آن کرده است
او به بحر العشق نوح کربلاست
عشق او فتح الفتوح کربلاست
خلق را زینب شناسی نیست نیست
فاطمه داند که زینب کیست کیست
گر چه «خوش زاد»م، حسینی منصبم
گرقبول افتد غلام زینبم
