در برج ولامهر جهان تاب علی(ع) است

در شهر علوم نبی باب علی(ع) است

از اول خلقت بشر تا امروز

مظلوم ترین شهید محراب علی(ع) است

******

با آنکه امید همه هستی تو علی(ع)

بر عرش خدا قائمه هستی تو علی(ع)

آنقدر غریبی که خدا می داند

مظلوم تر از فاطمه(س) هستی تو علی(ع)

******

بی علی دنیا ندارد اعتبار

وای بر ما وای بر این روزگار

******

امشب این دل یاد مولا می کند

لیلة القـدر است و احیا می کند

بشنو ای گـوش دلها بی صدا

نغمه ی فـزت و رب الکعبه را

******

امشب سر مهربان نخلی خم شد

در کیسه نان به جای خرما غم شد

در خانه ی دور بیوه ای شیون کرد

همبازی کودک یتیمی گم شد

******

ای کاش علی شویم و عالی باشیم

هم سفره کاسه سفالی باشیم

چون سکه به دست کودکی برق زنیم

نان آور سفره های خالی باشی

******

خورشید چراغکی ز رخساره علی ست

مه نقطه کوچکی ز پرگار علی ست

هرکس که فرستد به محمد(ص) صلوات

همسایه دیوار به دیوار علی ست

شهادت مولا علی را تسلیت عرض می کنم

******

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع)

یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)

وقتی که شکافت فرق او در محراب

گفتند مگر نماز می خواند علی(ع)

******

دانی زچه رو دیده ما میگرید

در ماتم شاه اولیا می گرید

تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست

عیسی بفلک از این عزا میگرید

شد کشته بمحراب عبادت حیدر

هر دیده بحال مرتضی می گرید

بـا گفتن "قد قتل" ز جبریل امین

در خلد برین خیر نساء میگرید

******

به شهر کوفه در محراب طاعت

علی شد کشته در حال عبادت

ز پـور ملجم مردود کافر

بخون شد غوطه ور ساقی کوثر

******

آیا سحری به رنگ خون دیدی تو

محراب و تو منبری چنین دیدی تو

خون بر در و دیوار و جماعت سر و رو

فرقی که به سجده لاله گون دیدی تو

آن زاده کعبه و امین حرمین

افتاده میان خاک و خون دیدی تو

آن کس که ستیز خیبر و بدر و احد

چون شیر بغرید چنین دیدی تو

ایا تو درون ظلمت شام سیاه

نان اور کودک یتیم دیدی تو

آیا دل پرز خون و گریان چشمی

از جور زمانه و زمان دیدی تو

او زخم تن و زبان که در طول زمان

با جان به خرید و دم نزد دیدی تو

آیا زمیان مردم کوفه و شام

مظلوم تر از علی کسی دیدی تو

******

به جز از علی (ع) که گوید به پسر که قاتل من

چو اسیر توست اکنون، به اسیر کن مدارا

******

امشب، شب ناله در فراق پدری مهربان است که غیر از چاه و نخل و ماه، کسی گریه‏اش را ندیده بود. پدری دل‏سوز که با آه همه کودکان یتیم، شریک بود و غصه‏های همه را بر جان خود هموار می‏کرد، ولی کسی از غربت او و دردهای دلش، با خاری در چشم و استخوانی در گلو، خبر نداشت.

******

به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را

به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را

به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم

که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را

همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند

ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را

******

طبیبا وامکن زخم سرم را

مسوزان قلب زینب دخترم را

ببند آنگونه زخمم را که در قبر

نبیند فاطمه زخم سرم را

در و دیوار مسجد هست‏شاهد

که من گفتم اذان آخرم را

وداع زندگی را گفتم آنروز

که زد در کوچه قنفذ همسرم را

******

امام علی(ع)، بی کرانه‏ترین شکوه خلقت است که تا ابد، تلألؤ نورش روشنایی بخش هستی است.

******

بگشا به سرا پرده جان باب علی را

سرمشق خود ای دل بکن آداب علی را

تا رتبه این مظهر حق رابشناسی

بشمار یکایک همه القاب علی را

فرمان خدا بود که در مسجد احمد

درها همه بستند، مگر باب علی را

زیرا که علی، خانه یکی شد شب میلاد

خود بیت خدا دان، دل حق‏یاب علی را

دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست

آغشت به خون، روی جهان‏تاب علی را

تا رد نکند خالق او، خواهش اورا

ز آن رنگ شهادت زده، محراب علی را

******

تیغ بر فرق عدالت زده و خندیدند

خون به ابعاد غریبی علی پاشیدند

زاغ‏ها از دل شب کنده و بر روز زدند

روز و شب، گوشه محراب به هم پیچیدند

زخم بر سلسله باور و ایمان افتاد

همه افلاک از این زخم به خود لرزیدند

شب پر از رخوت نامردی مردم گردید

آسمان، ماه، ستاره، همگی خوابیدند

صبح، امّا دو سه تا کاسه شیر آوردند

کودکانی که علی را همه شب می‏دیدند

هق هق چاه شناور شده در گریه نخل

همه از هم فقط از درد علی پرسیدند

******

دعا بدون علی قابل اجابت نیست

که مهر اصل اجابت به هر دعاست علی(ع)

بزن تو دست توسل به دامن مولا

که در جامعه را بهترین دواست علی(ع)