مصوب? روز یکشنبه مجلس که موجبات حیرت بسیاری از رهروان نهضت امام و امت را فراهم آورد، پیامدهای مختلفی داشت و از آن جمله تجمع نخستین روز تیرماه ????مقابل مجلس شورای اسلامی بود. از ساعات اولیه تصویب، ولول? پیامکی و ابراز حیرت و سرافکنده‌گی آغاز شد تا راه‌چاره‌ای جهت غلبه بر این ظلم پیدا شود. قانونی که در کمال ناباوری مصوب شد، صاعقه‌ای از اشرافیت و استکبار بر پیکر? خان? ملت بود که با سوء استفاده از شرایط و بازی‌گردانی صحنه، موفق به عبور از زیر دست نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی شده بود.
تصویب چنین قانونی به معنای لگدمال شدن تمام عیار اصول انقلابی و آماده‌گی برای سوگواری و برگزاری فاتحه و ختم برای آرمان‌ها بود. بدتر از همه نفوذ و اقتدار حیرت آور گروه‌های ویژه‌خوار و اشرافی برای تصویب این قانون بود که موضوع را به طور مضاعفی دردناک می‌کرد و این پیام را می‌داد که قشری اندک اما تمامیت خواه با ابزارهای خود تا کجا می تواند نفوذ کند. این مصوبه حامل این پیام بود که با وجود یک سال گذشت از فتنه و روشن شدن جریان‌های مخرب امنیت ملی و منافع عمومی در انظار، چشم هم? کسانی که در راه رفع فساد و تبعیض گام برداشتند و عمر خود را جهت ادام? نهضت امام و امت گذاشتند، کور. این پیام برای بسیاری مطالبه‌کنندگان عدالت مثل مرگ بود و پایان تلاش، و ناامیدی وسیعی این طیف را در بر گرفت.
در میان غائله امّا گروه‌هائی بودند که اندک تمایلی به مقابله با این قانون خالی از عدالت و انصاف نداشتند، به آن راضی شدند و سکوت کردند یا کناری نشستند و نگاه‌های تحقیرآمیز خود را به صورت‌های سرافکند? عدالت طلبان دوختند. از مجموعه‌های هدف‌مند، عمدتا گروه‌هائی به این قانون رضایت دادند که نزدیکی محسوسی با مجموعه‌های ذی‌نفع این قانون ظالمانه دارند.
با دعوت جنبش‌های‌عدالت‌خواهی و حضور یک تجمع چندصد نفره در مقابل مجلس شورای اسلامی ضمن لطف و عنایت چند‌تن از نماینده‌گان عزیز مجلس شورای اسلامی در حضور و ارائه توضیح و راه‌کار، هم? این با لطف پرودگار منجر به نتیجه شد و این رخداد، بخشی از اصلاح و تغییر را سهام‌دارشد. و اما بعد، خفته‌گانی که تا آن قرار، ضرورتی نمی‌دیدند در مقابل چنین مصوب? ننگینی موضعی بگیرند ناگهان دل‌شان به حال “جمهوریت” آن هم بدون قید “اسلامیت” و “عدالت” سوخت و پس از دو، سه روز از این تجمع مؤثر که تاثیرش را از عنایت الهی و وعد? تبیانی می‌گرفت، تازه از خواب بیدار شده‌اند که شأن مجلس زیر سوال رفته است. آیا در یک‌شنب? موضوع بحث و با تصویب چنین فاجعه‌ای ، شأن مجلس زیر سوال نرفته بود؟ آقایان! اغر بخیر!
بهانه‌های مضحک این عده که احوال خود را در تحزب و قماش‌گرائی و سرسپرده‌گی به مبادی قدرت اشرافی، به چند گروه مستقل عدالتخواه نسبت می‌دهند، مقایسه این تجمع چند ساعته، با هشت ماه شورش و کودتا علیه رای مردم و عمل به جنگ سراسری با مبادی قانونی جمهوری اسلامی است.
پرسیده‌اند که چگونه‌است هیچ کس(!) مجوز تجمع ندارد، اما به چنین جمعی مجوز قانونی اعطا شده است و این در حالی است که به طور روزانه مقابل مجلس شورای اسلامی تجمعاتی با مجوز یا بی‌مجوز برگزار می‌شود و حتی همان روز نزدیکی ساعت ?? صبح گروه دیگری نیز برای اعلام نظر و مطالب? خود به مجلس در تبدیل روستای خود به شهرستان – یا به این مضمون-، در فاصل? چندده متری دانشجویان عدالتخواه، حضور داشتند که در ابتدا نیز باعث اشتباه منتقدین عدالتخواه در پیوستن به یکی از این دو گروه جمعیت می‌شد. این روالی طبیعی است که معمولا نیز نمایندگانی از مجلس به جمع مطالبه کننده‌گان پیوسته و توضیحاتی ارائه می‌دهند. چگونه‌است آقایان در این سالیان تجمع و حضور و مطالبه در مقابل مجلس شورای اسلامی را تعرض به جمهوریت ندانسته‌اند و ناگهان با به خطر افتادن مبادی منافع متبوع خود، از سر سپرده‌گی و تحزب، به حق اظهار رای و بیان چند عضو این جامعه متعرض می‌شوند؟ چه باید گفت وقتی که رزق حرام آنقدر متنفذ است که رسما از تریبون های مقدس، دروغ‌های شاخ دار گفته می‌شود که این جماعت با اتوبوس و برای آب‌میوه جمع شده بودند؟
البته برخی شعارهای تجمع دانشجویان در مقابل مجلس، قابل قبول نبود و مصداق روشن توهین و عبور از مرز انصاف و عدالت و دیانت بود، اما این نباید بهان? فرافکنی شود و با آن اصل افتضاحی که در خانه ملت شکل گرفت را ماست مالی کند.
این اصل مطالبه را زیر سوال نمی‌برد. گروه‌های عدالتخواه برای امری مشخص، مصدع خیابان سوزان و بی‌سای? روبروی ساختمان مجلس شده بودند. سوال این جاست که آیا اصل این مطالبه ، حق بوده است؟ و اگر معتقدند مصوب? روز یکشنبه قابل قبول است، چه توضیحی برای هم‌دستی با متولیان وقف نامشروع دانشگاه آزاد دارند؟ آیا هیچ دفاعی از وضعیت مدیریتی دانشگاه آزاد و بی‌حساب و کتابی آن هست؟ آیا اتهام‌زنی و متهم کردن عدالتخواهان، ارتباط از روز روشن‌تر همین‌رسانه‌ها با افراد ذی‌نفع مصوب? روز یکشنبه را از دیده‌گان پنهان می‌کند؟
این بار کج، و این یک بام و دو هوا، نشان می‌دهد که موضوع ، تجمع مقابل مجلس ، “جمهوریت” نیست، که اگر بدانند، روزانه مقابل مجلس، به عناوین مختلف، تجمع برقرار هست. اما این اعتراض رسوا، به عذر کاذب جمهوریت، که تازه در آن عدل و اسلام غایب است، فقط یک آه از نهادی است که دو سه روزی دل‌خوش به چپاول بیت‌المال با حجم دویست و پنجاه تریلیون تومان بودند اما این خواب آشفته با پشتیبانی صبغ? جمهوریت نظام از داخل مجلس شورای اسلامی تا شورای عالی انقلاب اسلامی و همچنین قو? قضائیه، تعبیر نشد.
ناراحتی مشخصا این‌جاست که نفوذ اشرافی و رانت‌پروری که با کمال گستاخی، مصوبه ای شرم آور به ساحت خان? ملت تزریق کرد، دست آخر خود را باخت? جریان دید و بدیهی است پس از جمهوری اسلامی، و نه فقط “جمهوری”، تصویب چنین قوانینی که آشکارا به معنای دست درازی به بیت المال است، معادل خیزش دانشجویان و مردم کوچه و بازار است. مطمئنا مردم، وصیت امام خود را با دقت خوانده‌اند و اگر مسوولین به وظیف? خود اهتمام نورزند، نوبت مردم فرا می‌رسد. جنبش عدالتخواه، جنبشی شهادت طلب است و بر خلاف انگیزه‌های رنگین، دنیاگرا نیست که فورا مصادره به مطلوب شود. این به عهد? مسوولین است که عدل و انصاف و شرع را در رفتار خود تنفیذ کنند و بدیهی است همان مردمی که عافیت خود را فدای کرامت از دست رفت? خود در مقابل اشرافیت و دنیاپرستی پهلوی نمودند امروز با نیروی به مراتب مضاعفی، آماده بذل جهد در مقابل تجاوزگرانی هستند که دست به منافع عمومی این کشور ببرند و بدین واسطه زیر پوست قانون، مسیر تباهی را به ملت ایران تحمیل کنند.
گنجاندن مصوبه خجالت آور برای تصاحب دانشگاه آزاد، هر چند از تفوق خطر شناخته شد? اشرافیت و چپاولگری علیه جامع? ایرانی خبر داد، اما تحولّات سریع و اصلاحات صورت‌گرفته در روزهای بعد نشان‌داد، در صورت حضور جنبش عدالتخواهی در صحنه، اشرافیت فاسد وامدارانش عقب می نشیند.
تجمع روز سه شنبه مقابل مجلس، شعارهای ناصوابی هم داده شد که خارج از حیطه حق و انصاف و عدالت و ادب بود اما این تجمع به ظاهر کوچک، برکات بسیار بزرگی داشت. اول از همه آنکه مجلس را به جبران سریع اشتباه، ترغیب کرد و ثانیا اینکه جیره خواران دانشگاه آزاد رامقهور و منکوب کرد. فریاد واجمهوریتای امروزشان هم در واقع ناشی از درد تودهنی محکم جنبش عدالتخواه است. چنان تجمعات عدالت‌خواهانه‌ای که در خاک این وطن گلگون ریشه دارند، نقش اتصال زمین در یک سازه و خنثی کردن صاعقه‌های تباهی را به عهده دارند.
در پایان این تجربه، چه نیکوست اولا آموزه های آن برای تجمعات عدالتخواهانه بعدی تدوین و مستندسازی شود و ثانیا از بابت برخی شعارهای ناروا در مقابل مجلس از ریاست و نمایندگان عذرخواهی صورت گیرد و ریاست و نمایندگان محترم هم با جبران سریع اشتباه خود، نشان دهند مجلس هشتم همان مجلسی است که به آن افتخار می کردیم.
