امروز میلاد بانوی آب و آیینه،حضرت فاطمه معصومه(س) است که این روز رو برهمگان بویژه دختران این سرزمین تبریک میگم.

امام صادق (ع): العَامِلُ عَلَی غَیرِ بَصیرَه کالسَّائِر عَلی غیر الطَّریق و لا یَزیدُهُ سُرعَهُ السَّیر مِنَ الطَّریق إلاّ بُعدَاً ؛

آن که بدون بصیرت در مسیری قدم برمی دارد مانند کسی است که بیراهه می رود و سرعت او جز بر دوری اش از مقصد نمی افزاید.(کتاب کافی جلد 1 ص :54 روایة: 1)

با سلام

دوست ندارم اول سخنم حدیثی رو ذکر کنم و بعد پیرامون آن حرف بزنم.حسم اینه ابتدا باید موضوعی رو طرح و برای سند و اتقان گفته ام یه حدیثم اورد،اما این دفعه فرق می کنه،اینقدر حدیث زیبا و گویااست که فکر می کنم اصلا احتیاجی به تقسیر و توضیحی نداره.

تا حالا شده یه جایی بخواهی سفرکنی که تا الان اصلا نرفتی؟

تا حالا شده یه جایی بخواهی سفرکنی که مثلا 20 سال از آخرین باری که اونجا رفتی گذشته باشه؟

تاحالا شده یه جاییی بخواهی سفر کنی که به تازگی رفتی اما چون توجه کافی نداشتی کلیات آدرس رو یادته اماجزییاتش رو فراموش کردی؟

و.....

برای هر کدام از موارد بالا حتما لازمه یه جور برنامه ریزی کنی و البته زمان مسافرتت هم خیلی مهمه.اگر مثلا در قدیم میخواستن جایی برن خیلی شرایط متفاوت بوده تا الان.قدیم رو منم نمیدونم چیکار میکردن اما الان که خیلی راحتتره.ورودی شهرها پراز تابلو راهنماست.شماره 141 رو بگیری میتونی به راحتی اطلاعات تمام راه های کشور و فاصله آنها و هرگونه اطلاعاتی رو بگیری و...

حرکت در مسیر دین در طریق زندگی هم راهنما میخواد دیگه!الکی که نمیشه راه بیفتی و از جاده مستقیم(صراط مستقیم)بیرون نری.بصیرت همون راهنماست که نمیذاره هرگز منحرف بشی و آدرس رو گم کنی.

تو این آخر الزمانیه بدبختی اونجاست که برخی از ما با سرعت در حال حرکتیم و فکر می کنیم راهمون مستقیم و درسته، غافل از این که سرعتمون فقط داره ما رو از مسیر دین دورتر می کنه.حالا چی میشه که اصلا متوجه اشکال و اشتباه به این بزرگی نمیشیم دیگه بماند.فرض کن تو اتوبان قم به تهران با220کیلومتر سرعت داری به سمت کاشان میری.چه موقع به کاشان خواهی رسید؟آیا اصلا میرسی یا بعد از زمانی میرسی که دیگه کار از کار گذشته باشه؟

به هوش باشیم

با سلام

خیلی معروف است و بارها شنیده ایم،شاید از کثرت شنیدن است که راحت از کنار آن رد می شویم!معمار زندگی ما خودمان هستیم، اگرچه هستند عوامل متعددی که نقش پررنگی در این میانه دارند اما نمی توانند نقش اصلی را در جیدمان زندگی ما داشته باشند.پایه و شناژ زندگی در جوانی بسته می شود.در ساختمان و مسکن نقش مهندس ناظر مهم است لیکن بیش از آن نقش صاحبخانه مهم تر است.سازنده خانه است که تصمیم دارد خانه محکم بسازد و در این راه ولو از برخی غیر ضروریات چشم بپوشد لیکن تن به برخی تصمیمات نابخرد نمی گیرد.

خانه هم تا زمانی که حوادث طبیعی پیش نیامده معلوم نیست چکاره است و چقدر بادوام ساخته شده است.برخی سازندگان مهندس ناظر را دور می زنند حال یا با پول یا رشوه و....

سازنده خانه زندگی، خودمان هستیم و خداوند مهندسین ناظری را برایمان فرستاده تا قواعد و قوانین ساخت یک شخصیت ایده آل را به ما بیاموزند.حال ما چه می کنیم؟

چقدر در ساخت شخصیت خودمان به قوانین پایبندیم؟تا بحال چند بار کاربلدمان را دور زده ایم؟ برگردیم به ضرب المثل اول:

خشت اول چون نهد معمار کج        تا ثریا می رود دیوار کج

حال همزمان به این شعر توجه و رابطه معنادار آن با شعر بالا

در جوانی پاک بودن شیوه پیغمبری است     ورنه هر گبری به پیری می شود پرهیزگار

در جوانی خشت اول را انسان باید درست  بنا بگذارد و الا دیوار کج خواهد شد و باز معرف حضورمان است که بار کج به منزل نمی رسد.این روزها خیلی ها رابطه ها را ریاضی صرف می دانند و دو ضرب در دو را چهار میدانند و تمام تلاششان مصروف در پارو کردن پول است به هر قیمتی شده ولو دور زدن یا خریدن مهندس ناظر.فقط باید بدانیم این دور زدن او نیست گول زدن خود است.