با مدد دوستان فرهنگی شهر به مناسبت ایام نیمه شعبان دو برنامه تدارک دیده شد.ابتدا در شب تولد امام عصر(عج) مراسم جشنی در مسجد با دعوت از سخنران و برگزاری مسابقات فرهنگی با موضوع مهدویت و سپس مراسم جشن با حضور کلیه شهروندان در فضای مدرسه در روز نیمه شعبان.

تا اینجای کار حل.جشن اول در مسجد با خوبی و خوشی برگزار و خرسند از خدمتی ناقابل به ساحت امام عزیز.در روز نیمه شعبان شور و شعفی وصف ناپذیر دربین افراد دست اندرکار موج میزد و در بین دست اندرکاران از بچه های سطح ابتدایی تا دانشگاهی و بازاری و....لذت برای من که در کنار کار بودم دو چندان بود.

در عصر روز نیمه شعبان ساعت 19 با استرس فراوان مراسم را آغاز کردیم.متاسفانه اعلام ساعت شروع یک مراسم هنوز در شهر نهادینه نشده و مردم و علاقمندان با تاخیری بالتی یک ساعت و نیم در مراسم حضور پیدا کردند که البته حضورشان گرم شد.

برنامه های مراسم به شرح ذیل برنامه ریزی شده بود:

تلاوت قرآن

مدیح سرایی

طنز مشاعره مثنوی

مسابقه حضوری

اخبار بخش برزک

اخبار تصویری

تئاتر کانون فرهنگی مشکات

مسابقه حضوری

مدیحه سرایی

برنامه ها شروع و به دنبال هم برگزار تا عقربه ساعت اذان مغرب و عشا را حکایت می کرد.دغدغه در بین دست اندرکاران شروع که چه کنیم؟1- جشن را ادامه دهیم.2-موقع اذان با گفتن اذان برنامه ها را ادامه دهیم.3- که نظر خود من بود با اذان برنامه ها قطع و به مسجد برویم و پس از اقامه نماز جماعت ادامه مراسم را انجام بدیم.با نظر سوم بچه های دست اندرکار با این توضیح که جشن برهم می خورد وکسی دیگر نخواهد آمد و زحمات به هدر خواهد رفت مخالفت اندکی آنهم درذهن داشتند که با اطمینان ما قبول کردند.

برای اولین بار در طول تاریخ برزک اتفاقی افتاد که دل صاحب مجلس را شاد کرد و آن تعطیلی مراسم بخاطر نماز بود.

مراسم برگزار و فارغ از اشکالات آن که هر املای نانوشته ای غلط ندارد شرکت کنندگان فضا را ترک نمودند.در جمع بندی خودمان با توجه به استقبال پرشور شرکت کنندگان و اعلام رضایت شرکت کنندگان مراسم را مثبت ارزیابی و خداحافظی کردیم.

اولین عصر پنج شنبه بعد از نیمه شعبان طبق عرف هرهفته به زیارت اهل قبور و والدین رفتم.در بدو ورود صدای سخنرانی آنهم با تُن بالا توجهم را جلب و خودم را به سالن برگزرای مراسم رساندم که حجت الاسلام راستی در حال سخنرانی در مراسم سالگرد برادر شهیدشان بودند.با ورودم به سالن جمله«خاک بر سر متدینین....»توجهم را جلب و من که از هیچ خبر نداشتم رودرروی ایشان نشستم.ایشان در حال تحلیل مراسمی که بالا برایتان شرح دادم بودند و عصبانی و با فریاد که باندهای صدا در حا کندن از جای خود بودند گفتند:خجالت نمی کشید از برگزاری مراسمی که در آن سوت و کف و رقص و...آنهم با نام امام زمان.شمارا چه شده و به کجا؟در لحظه اول تصور کردم مراسم دیگری مد نظر ایشان است.اما با ادامه سخنان متوجه شدم مراسم ما را می گوید.بر خودم لرزیدم که کجای مراسم ما رقص و سوت و...بوده که ایشان ادامه دادند:در مراسم منتسب به .... الاغ می آورند و....که بیشتر بر خود پیچیدم.خلاصه ایشان با تمام توان خود اشتباهی را مرتکب و برآن پافشاری نمود.

دلیل اینکه گفتم اشتباه.به این دلیل که:

اول: استدلال ایشان بر رقص و سوت و....کذب محض و شهادت شرکت کنندگان استناد اینجانب است.

دوم: ایشان در بخشی از صحبت خود نظر مراجع تقلید را اعلام و گفتند:طبق نظر تمام مراجع کف زدن در مجالس اهل بیت حرام است.در ذیل نظر برخی مراجع را ذکر می کنم.

احتراما از حضرت عالی استدعا می شود، در ارتباط با شادی و کف زدن در جشن های میلاد اهل بیت علیهم السلام نظر خود را اعلام فرمایید؟

ü                حضرت آیة الله العظمی بهجت: «اگر در حد لهو نباشد و بی احترامی هم نشود، مانع ندارد و الا باید احتراز شود.»

ü                حضرت آیة الله العظمی خامنه ای: «کف زدن به نحو متعارف در مجالس جشن و سرور اشکال ندارد ولی در مراسم مذهبی موالید اهل بیت علیهم السلام مناسب است، به جای کف زدن به ذکر صلوات و تکبیر، فضای مجلس را عطرآگین سازند.

ü                حضرت آیة الله العظمی تبریزی: «دست زدن از مصادیق لهو است و با مجال معصومین علیهم السلام مناسبت ندارد و مناسب با مجالس مذکور تکبیر و صلوات و مانند این هاست؛ والله العالم.»

ü                حضرت آیة الله العظمی فاضل لنکرانی: «در غیر از مساجد و حسینیه ها مانعی ندارد.»

ü                حضرت آیة الله العظمی مکارم شیرازی: «کف زدن مانعی ندارد امّا در مساجد و حسینیه ها ترک شود.»

سوم:به نظر ایشان تعریف شادی سالم برای عموم مردم چیست و متولی برگزاری چنین مراسمی به عهده کیست؟

چهارم:در موقعی که جشنواره های آن چنانی در برزک و شهرهای مجاور برگزار می شد ایشان کجا بودند تا فریاد وااسلاما سردهند؟

پنجم:اینکه مردم باید معارف مهدوی خود را بیاموزند پاسخ دهند:این معارف را چه کسانی باید به مردم بیاموزند و سهم ایشان در وطن خودشان چقدر است؟

ششم:محاسن این مراسم چه شد؟آیا قطع کردن مراسم و برپایی نمازجماعت آنهم نه سمبلیک و فرمالیته.بلکه تعطیل کردن مراسم ،جای تشکر نداشت؟آیا دست اندرکار بودن قشر جوان و دانشجو و طلبه و بازاری و...برای ایشان اهمیتی نداشت تا در صورت هرگونه مشکل با خود ایشان مطرح کنند نه اینکه بالای منبر آنهم بدون حضور عوامل آنهم در فضای یک طرفه و...عدالت است؟

قطعا انتظار از ایشان بالاتر از این حرفها بود که متاسفانه ...

واما کلام آخر: در موقعی که الاغی به سن آورده شد شعر ذیل توسط بازیگران خوانده شد که جهت اطلاع ایشان متن آن را می آورم قضاوت را به عهده شما واگذار می کنم:

خر نه تنها به نشان جُل و ابصار خر است      تن خر گر چه بود در کت و شلوار خر است

دو سه مثقال خریت زخران عیبی نسیت        آدمی هست که بیش از دو سه خروار خر است

هر که پول دگران خورد و به رویَش آبی        به شمار همه خرها همه گویند خر است

مال طفلان یتیم گرچه خورند بعضی ها         به خدای احد و واحد و قهار خر است

آن که عالِم بود و بر علمش عملی نیست     هم به خورجین و جوالش پر اوراق خر است

صرف پول گرچه خورند و سری هم راست کنند    هم به قرآن و به انجیل و به تورات خر است

آیت الله نوری همدانی می فرمایند: کف زدن در مساجد و حسینیه ها اشکال دارد. و یا آیت الله مکارم شیرازی می فرمایند: در مساجد و حسینیه ها از آن ( کف زدن) پرهیزی شود.

دست زدن طلابادامه مطلب...

«صلوات » به بیان قرآن کریم نغمه الهی و نوایی ملکوتی است: «ان الله و ملائکته یصلون علی النبی » ; «خداوند و فرشتگان او بر پیامبر درود می فرستند .» صلوات، عشق ورزی بی پروای یوسفهای آفرینش است به گلبرگهای سرسبد هستی; قدرشناسی از گلگون چهره هایی است که به پای رو سفیدی ما فدا شدند; هم بهترین دعا در شان برترینهاست و هم عامل پذیرش دعاهای ما; صلوات، نوای ایمان و نابودی نفاق است; هم توحید است و هم نبوت، هم امامت است و هم معاد روز قیامت، و در یک کلمه، «تمام تسبیح جان ماست .» ⁽¹⁾

این مقال، ابتدا به بررسی یکی از مسائل اجتماعی; یعنی تبدیل صلوات به اموری همچون: کف، سوت و یا سکوت - صرف نظر از ثواب و عقاب - می پردازد، و بخش دوم آن، مائده ای معنوی است در فضیلت صلوات .

تبدیل صلوات به کف و سوت ادامه مطلب...