مقدمه:

حقوق بشر از دیدگاه غرب زندگی را مورد حمایت قرار می دهد و آن را با قید مرفه مورد پیگیری می داند اما حقوق بشر اسلامی مصوب OIC زندگی انسان را بگونه ای دیگر مورد حمایت قرار می دهد و بر آن است که بشر با خصوصیات و ویژگی هایی خلق شده است که زندگی اش انسانی است و انسانیت او بگونه ای است که حمایت ویژه از آن خصوصیات را اقتضاء دارد؛ بر این پایه در این مقاله که به دنبال سلسله مطالب موضوع حقوق بشر و اطلاع رسانی صحیح و ترویج فرهنگ اسلام محوری و حقوق بشر اسلامی تا به حال ارایه گردید بررسی این موضوع تقدیم می گردد؛

بر طبق ماده بیست و پنجم حقوق بشر از دیدگاه غرب مصوب 1948 سازمان ملل متحد هر کس حق دارد که سطح زندگانی او سلامت و رفاه خود و خانواده اش را از حیث خوراک و مسکن و مراقبت های طبی و خدمات لازم اجتماعی تأمین کند، همچنین حق دارد که در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضاء، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگر که به علل خارج از اراده انسان، وسایل امرار معاش از دست رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود.

در حقوق بشر از دیدگاه غرب از زندگی مطلوب با واژه رفاه استفاده شده است، در حالیکه در حقوق بشر از دیدگاه اسلام مصوب OIC زندگی مطلوب و مورد نظر اعلامیه که برای انسانهای جامعه در نظر گرفته شده عبارت است از زندگی با کرامت انسانی که قطعاً بهتر به نظر می رسد.

با مقایسه این ماده از حقوق بشر از دیدگاه غرب با ماده مشابه آن در حقوق بشر از دیدگاه اسلام مصوب OIC متوجه نکات ذیل می گردیم؛

نکته اول: مشترک بودن هر دو اعلامیه حقوق بشر از جهت تأمین وضع بهداشتی و برخورداری از خدمات اجتماعی؛ هم اعلامیه حقوق بشر از دیدگاه غرب و هم اعلامیه حقوق بشر از دیدگاه حقوق اسلام بر آنند که این دو حق بسیار مهم یعنی تأمین وضع بهداشتی و برخورداری از خدمات اجتماعی را بر بشر فراهم آورند و آن را به صراحت مورد حمایت قرار داده اند؛

نکته دوم: نقص حقوق بشر از دیدگاه غرب در توجه به رفاه بجای کرامت!

در حقوق بشر از دیدگاه غرب از زندگی مطلوب با واژه رفاه استفاده شده است، در حالیکه در حقوق بشر از دیدگاه اسلام مصوب OIC زندگی مطلوب و مورد نظر اعلامیه که برای انسانهای جامعه در نظر گرفته شده عبارت است از زندگی با کرامت انسانی که قطعاً بهتر به نظر می رسد.

کرامت در اعلامیه حقوق بشر از دیدگاه اسلام مصوب OIC به تفصیل بیان شده ونمایان است و جامعیت حقوق اسلام بویژه شیعه و حمایت از حقوق بشر اسلامی را به زیبایی ترسیم می نماید.

به عبارت ساده تر؛ اولاً: در مفهوم رفاه نوعی اضافه بر کرامت مندرج است که باتوجه به وضع حیات آدمی در کره زمین برای یک جامعه آن هم فقط برای بعضی بدون توجه به دیگران در حال تحقق است و این منطقی نیست.

ثانیاً: این معنای رفاه همان معنای مورد مذمت از ناحیه قرآن کریم می باشد که آن را با کلمه «مترف» مورد توبیخ و ممنوعیت قرار داده است (بنگرید به آیاتی از سوره واقعه همچون «انهم کانوا یترفون».

ماده دوم از اعلامیه OIC (حقوق بشر از دیدگاه اسلام) مقرر می دارد؛ الف- هر انسانی حق دارد وضع بهداشت و برخورداری از خدمات اجتماعی او و خانواده اش از طرف جامعه و دولت، با آماده کردن همه وسایل عمومی که وضع بهداشت و زندگی اجتماعی به آنها نیازمند است، در حدود امکانات تأمین و مراعات شود ب- دولت باید حق هر انسانی را در یک زندگی با کرامت که کفایت او و اشخاص تحت کفالت او را تحقق ببخشد ضمانت نماید. موضوع این حق شامل خوراک و پوشاک و مسکن و تعلیم و تربیت و معالجات و دیگر نیازهای انسانی است.

ثالثاً: حقوقی که اعلامیه حقوق بشر از دیدگاه غرب در صدد حمایت آنها برآمده است و خواسته به تفصیل بیان کند کامل نبوده و برخی مصادیق را جا انداخته است؛ به عنوان مثال پوشاک را که در اعلامیه حقوق بشر از دیدگاه اسلام OIC آمده و قید تمثیلی بودن آن نیز بیان شده است.