در مجله پیام زن شعری از سرکار خانم سقلاطونی از شعرای خوب خواندم که برایم جالب بود.برای خواندن شما در وبلاگ گذاشتم.

تهران....هوای سربی آذر....ولی عصر

دور از نشاط صبح و کبوتر ....ولی عصر

سرسام بنزها و صدای نوارها

شب های بی چراغ و مکدر، ولی عصر

خاموش در بنفش مه و آسمان خراش

در برزخی سیاه و شناور، ولی عصر

پنهان در ازدحام کلاغان بی اثر

زیر چنارهای تناور، ولی عصر

خالی از اتفاق رسیدن ، تمام روز

تاریک و سرد و دلهره آور، ولی عصر

با لنزهای آینه ای پرسه می زنند

ارواح نیمه جان زنان در ولی عصر

مانند یک جزامی از خود بریده است

در های و هوی آهن و مرمر، ولی عصر

یک  روز جمعه سرزده ، آقاا بیا ببین

تو نیستی چه می گذرد در ولی عصر!؟

سرکار خانم مریم سقلاطونی