انسان مقبور

" قبر "، در لغت به معناى غلاف است، چنانکه شاعرى گفته: " خط بها قبرا لابیض ماجد " قبر دنیوى مادى، معروف و معلوم است، و بدن مادى دنیوى نیز نوعى قبر مى باشد.

همچنین بدن صورى برزخى نیز قبر بوده، غبارهاى شواغل ضاغطه(کدورتها و تیرگیها) نفس نیز خود، قبرى هستند.

همین طور صور تجسم اعمال که در عالم برزخ، بر روح محیطند در این نشات، قبور، متشابه اند و در آخرت، متخالف.

متشابه را دو معناست :

یکى قبور خاکى، که انسان من حیث هو انسان در آن مقبور نیست؛ اگر چه امکان اشراف بعضى از نفوس کامله را بر کسى که در آن مقبور است نمى توان انکار کرد، و اطلاق قبر بر این حفره از باب توسع در تعبیر مى باشد.

معناى دوم آن که، آنها متشابهند به این معنى که افراد انسان، نوعى واحد است و آن قبور، در صدق معناى انسان بر آنها از جهت صورت، متماثلند.

خداوند سبحان مى فرماید: " و ما انت بمسمع من فى القبور (1) " قبر حقیقى انسان، خارج از او نیست؛ بلکه داراى مراتبى است.

پس در این نشات، افراد متشابه اند و در آخرت داراى انواعى متخالف.

از این روست که قبرى، روضه اى از ریاض بهشت است و قبرى دیگر، حفره اى از حفره هاى دوزخ: " و اذا القبور بعثرت (2)

پی نوشت ها: 

1- فاطر / 22

2- انفطار / 4

 

منبع: حسن زاده آملی، حسن، عیون مسائل نفس و شرح آن، ج 1، ص 44




برچسب ها : مذهبی  ,