حدیثی را از امام متقیان حضرت علی(ع) دیدم که :

ما مضی مضا و ما سیاتیک فاین؟قم فاغتنم بالفرصه بین القدمین

بگذارید ترجمه حدیث را به خودتان واگذار ولی توضیحی را از ذهن قاصر خودم برایتان نقل کنم.اگر از کودکان،نوجوانان،جوانان از زندگی و... سوال کنین بالاتفاق از آینده سخن خواهند گفت که در آینده فلان کار،فلان زندگی،فلان ماشین و هزاران فلان را خواهند گفت و هرگز برای گذشته یا حال نخواهند گفت.

حال اگر به خانه سالمندان سری بزنید و از زندگی و .... سوال کنید بالاتفاق از گذشته سخن خواهند گفت که ای کاش این کار ،این زندگی،این عمل را انجام میدادم . حال و آینده مفقود خواهد بود.

حال امام علی (ع) میفرمایند: چه شده به فکر حال خود نیستید یا برای آینده فکر میکنید یا در افسوس گذشته اید.