با سلام

خیلی وقته در ولادت یا شهادت ائمه بزرگوار صحبت از الگو گیری است که اگر قرار بود نتیجه ای داشته باشه باید خروجی جامعه از آن حکایت داشت.اما امروز غصه ای است ناگفتنی!

به نظر میاد هرکس از خودش باید شروع کنه و به قول معروف رطب خورده کی منع رطب کند؟برخی مواقع داری به سخنان گوینده ای گوش میکنی و در دلت این سوال ایجاد میشه که آیا خطاب این سخنان تویی؟و بعد هرچه میگردی در خودت پیدا نمی کنی یا بعد از شنیدن تو دلت میگی این سخنان را برای اون آقایون بالایی باید بگی نه من و...

اما انصافا ائمه بزرگوار هرچه فرموده اند خود مصداق کامل عمل به آن هستند و از این جاست که سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند.

در آیینمان کم نداریم و تشنه لب می گردیم.حضرت زینب (س) نیز از این قاعده مستثنی نیست و او هم برای ایین دین, جان خود و فرزندانش و زندگیش را فدا کرد.اکنون ایام میلاد اوست .در خاندان حضرت علی (ع) شمعی روشن شد که قرار است خود بسوزد و نه تنها زمان خود که تا عالم برپاست را روشن کند.میلادش مبارک.