یکی از زیباترین آیات قرآن و شیرین ترین آنها آیه نسبتا طولانی آخر سوره مبارکه فتح است که با نام مقدس نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله آغاز می شود. بیست و هشتم صفر یاد آور غم فراق پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، بهانه ایست تا مقداری راجع به این آیه تدبر کنیم .
«محمدٌ رسول الله»
این آیه با لذت بخش ترین کلمه شروع می شود و بلافاصله به ویژگی اصحاب او می پردازد چرا که ویژگیهای اصحاب پرورش یافته بدست او، در واقع انعکاس همان خلق عظیمی است که خدا به او عنایت کرده در آینه صیقلی اصحاب !
شاید به همین خاطر است که در این آیه، این اصحاب عابد و زاهد به گیاه و شجره طیبه ای تشبیه می شوند که کشاورزِ خود را به شگفتی وا می دارد .
آری پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله همان کشاورزی بود که با دست پر برکت خود در شوره زار جاهلیت بهترین اشجار طیبه را پروراند و آنها را آن چنان رشد داد که ریشه شان در زمین ثابت و استوار و شاخ و برگشان از آسمان معنویت سربرآورد « أصلها ثابت و فرعها فی السماء » (1)
عجیب ترین نکته در این آیه از سوره فتح که برای تمام مسلمانان عصر حاضر باید به شدت مورد توجه باشد این است که اصحاب حضرت محمد صلی الله علیه و آله قبل از هر چیز حتی رکوع و سجود باید نسبت به کفار شدید و غلیظ اما نسبت به یکدیگر رحیم باشند :
« والذین معه أشداء علی الکفار رحماء بینهم »
بسی جای تأمل دارد که خداوند در این آیه قبل از این که رکوع و سجود را که عبادت برای خود اوست به عنوان مدح یاران حضرت محمد صلی الله علیه و آله ذکر کند شدت با کفار و مهربانی با م?منین را به عنوان مدح ذکر می کند و قابل تأمل تر این که قبل از رحمت فیما بین، شدت با کفار را ذکر می نماید گویا ید واحده بودن مومنین علیه کفار مهمترین ویژگی اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله در نزد خداوند است و اولین صفتی که اصحاب باید از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله در خود منعکس کنند غلظت و درشتی با ستمگران است این در حالی است که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله « رحمة للعالمین » می باشد و اصلا این مقتضای رحمت به جمیع بشریت است یعنی مهربانی با انسانیت و با بشریت اقتضا می نماید که با کفار و ستمگران که انسانیت را به مسلخ می برند شدید و غلیظ بود :
ترحم بر پلنگ تیز دندان ستمکاری بود بر گوسفندان
مومنینی که به دست پیامبر صلی الله علیه و آله رشد می یابند باید در وحدت و مقابله با کفار به گونه ای باشند که زارع و پرورش دهنده خود را همان رسول الله صلی الله علیه و آله است به وجد آورده و مایه روشنی چشم او باشند تا اینکه از این طریق کفار و ستمگران را به خشم در آورند و آنان را با عصبانیت بمیرانند
اما در عین حال همین اصحاب باید با یکدیگر رحیم باشند حال امروز ببینیم چه جنایت بزرگی به اسم « لا إله إلا الله و محمد رسول الله » در حال رخ دادن است. افرادی در بین امت اسلامی خود را مسلمان می نامند و پرچمهایی سیاه که حاکی از سیاهی و تاریکی درونشان می باشد بر دوش می کشند و دو جمله مقدس مذکور را بر پرچمهای نجس و پلید که به رنگ دلشان است می نویسند و سائر مسلمانان را مثله نموده و به مال و جان و ناموس آنها تعرض می نمایند و به جای این که با دشمنان غدار اسلام مثل اسرائیل بجنگند با دشمنان اسرائیل می جنگند. چقدر دور اند از مرام نبی اعظم و خلق عظیم حضرت محمد صلی الله علیه و آله چرا که او نسبت به م?منین رحیم و ر?ف بود « بالم?منین ر?وف رحیم » (2) و چقدر دورند از شیوه اصحاب او چرا که اصحاب او نیز به تبعیت از آن حضرت : « رحماء بینهم » بودند !
و چقدر دور اند از قران چرا که قرآن می فرماید :
« أذلة علی الم?منین أعزة علی الکافرین » (3)
م?منین بایکدیگر متواضع و با دشمنان با عزت برخورد می نمایند .
باز برگردیم به آیه سوره فتح که وعده تدبر در آن را داده بودیم. در این آیه خداوند می فرماید :
«یعجب الزراع لیغیظ بهم الکفار»
یعنی م?منینی که به دست پیامبر صلی الله علیه و آله رشد می یابند باید در وحدت و مقابله با کفار به گونه ای باشند که زارع و پرورش دهنده خود را همان رسول الله صلی الله علیه و آله است به وجد آورده و مایه روشنی چشم او باشند تا اینکه از این طریق کفار و ستمگران را به خشم در آورند و آنان را با عصبانیت بمیرانند چنانچه در جای دیگر فرمود:
«قل موتوا بغیظکم » (4)
«و لیجدوا فیکم غلظة » (5(
اولین صفتی که اصحاب باید از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله در خود منعکس کنند غلظت و درشتی با ستمگران است این در حالی است که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله « رحمة للعالمین » می باشد و اصلا این مقتضای رحمت به جمیع بشریت است یعنی مهربانی با انسانیت و با بشریت اقتضا می نماید که با کفار و ستمگران که انسانیت را به مسلخ می برند شدید و غلیظ بود
به کفار بگو از عصبانیت بمیرید!
کفار باید در شما درشتی و خشونت نسبت به خودشان بیابند!
چقدر در اشتباهند و از منطق قرآن به دور، کسانی که به دنبال ایجاد روابط حسنه با دشمنان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می باشند خداوند در 1400 سال پیش از این، به این غافلان و از خدا بی خبران و خود باختگان فرموده است:
«تحبونهم و لا یحبونکم » (6)
شما م?منین اگر آنها را دوست داشته باشید بدانید که آنها شما را دوست ندارند.
«ودوا ما عنتم » (7)
هر چه شما را به زحمت بیندازد مورد علاقه آنهاست.
« قد بدت البغضاء من أفواههم و ما تخفی صدورهم أکبر » (8)
دشمنی شان از زبانشان آشکار است اما آنچه در دل پنهان می نمایند و به خاطر مصالحی بر زبان جاری نمی کنند بسیار بزرگتر از آن چیزی است که بر زبان جاری می کنند.
« قد بینا لکم الآیات إن کنتم تعقلون » (9)
ما حقایق را برای شما بیان کردیم اگر عاقل باشید!
پی نوشت ها:
1-ابراهیم / 24 .
2- توبه / 128 .
3- مائده / 54 .
4- آل عمران / 119 .
5- توبه / 123 .
6و7و8و9 - آل عمران / 118و 119 .
