با سلام

داستان نشستن در کشتی و سوراخ کردن فردی جای خود را بارها شنیده ایم و پاسخ جالب آن فرد را که من جای خودم را سوراخ می کنم و به دیگران کاری ندارم.امروز برخی در جامعه به هردلیل روزه خواری در ملاء عام را انجام و همان پاسخ فرد را تحویل می دهند.به راستی درست است؟

عده ای به راحتی تمام از کنار این ماجرا رد شده و هزار بهانه می آورند که ای بابا حوصله داری،تو این گرونی ول کن بابا و هزار توجیه دیگر.توجه داریم که درست است است این فرد جای خود را سوراخ می کند؟ اما باور نداریم با خوردن روزه او در ملاء عام فردا همه ما غرق خواهیم شد.

کم رنگ شدن حیا در جامعه را ساده نگیریم. اصلاً مابه  ‎الامتیاز انسان، از سایر حیوانات «حیا» است. یعنی در حیوانات حیا نیست، این موهبت الهیّه در آنها نیست ولی در انسان هست؛ به همین خاطر انسان از دیگر حیوانات جدا شده است. به توحید مفضّل از امام صادق(علیه  ‎السلام) مراجعه کنید! حضرت خطاب به مفضّل می فرماید: «انْظُرْ یَا مُفَضَّلُ إِلَى مَا خُصَّ بِهِ الْإِنْسَانُ دُونَ جَمِیعِ الْحَیَوَانِ» ایشان خیلی صریح میگوید که آنچه غیر از بقیه حیوانات، تنها به انسان اختصاص داده شده است، چیست؟ «الحیاء» حضرت آنقدر واضح مطلب را گفتند که دیگر جای هیچ شک و شبههای در آن نماند.

در بسیاری از متون دینی واژة«وقاحت»در مقابل واژه «حیاء» قرار گرفته است.در تعریف آن تکته جالبی نهفته است.امتناع از کارهای خلاف ادب از لحاظ ترس از ملامت و سرزنش. این ترس باید در وجود همه باشد و از کجا به وجود می آید برخورد صحیح و منطقی جامعه با این فرد وقیح.این همان نکته مهم است.امروز در جامعه ما این وظیفه یا کمرنگ یا رو به خاموشی است که افراد در مقابل یکدیگر مسؤلند و نمی توان بی تفاوت از کنار خیلی مسائل گذشت.به هوش باشیم.