ملایک، دست افشان کدام حادثه‌ی شگفتند که گاهواره‌ی غرق نورش را در عرش، دست به دست می‌چرخانند؟

کدام خورشیدِ روشن در پیشانی میلاد شکفتنش، آسمان و زمین را در نور شناور می‌سازد؟

دست‌هایش ستون هفت آسمانند که شکوفه‌های یقین داده‌اند.

دریچه‌های بسته‌ جهل، روبروی نگاهش به سمت آسمانی از معرفت گشوده می‌شوند و تمام منابر، بوی حکمت می‌گیرند تا کلمات، بال و پر بگیرند در هوایی گسترده.

می‌آید و چشم‌های روشنش می‌جوشد از بطن آسمان‌ها و جاری می‌شود بر گستره خاک زمین، عطر گام هایش می‌پیچد در عالم...

دریچه‌های آسمان باز می‌شود تا آبروی زمین، معصوم هفتمین، «باقرالعلوم»، هرچه روشنایی را با خویش به ارمغان بیاورد...