با سلام

امروز نهم دی ماه روزی فراموش ناشدنی از اذهان دلسوزان انقلاب و نظام جمهوری اسلامی است.دلسوزان نه مسؤلین و مدیران و...البته که همه را نباید به یک چوب راند اما چه کنیم که در شرایط فعلی در میان ایشان دلسوز در اقلیت قرار گرفته است.دلسوزان همان هایی هستند که با یک اشاره رهبرشان نهم دی ماه را خلق کردند و صد البته که هرگز دیگران ِ خودی هم نتوانستند مصادره به مطلوبش کنند.این از معجزات این روز بود که غربال این نظام یک الک درست و حسابی کرد و در این غربال هرچه برخی تلاش کردند نتوانستند بمانند و به جهت نیت و اعمالشان مردود شدند.

حال سؤال این است که آیا خلق نهم دی ماه آغاز راه است یا پایان؟

آغاز راه است برای دو دسته:

الف:کسانی که مدت ها بود خود را فراموش کرده بودند.مدت ها بود در ابتلاء قرار نگرفته بودند و طبیعت چنین آدمی غرور بود و تکبر.این تلنگری بود برایشان تا خود را پیدا کنند و قبل از اینکه راه جدا شود و به خاکی سیاسی بزنند دوباره به جاده اصلی برگردند و در مسیر انقلاب و اهدافش قرار گیرند.

ب:آغازی دوباره برای مردمی است که فهمیدند اگر چه عده ای با این نظام بودند اما این فعل ماضی آن هم نه از نوع استمراری است که ماضی به معنای آنچه در گذشته اتفاق افتاده و تمام شده است. باید نسبت به امروز افراد فکر کرد و اگر عقدی هم بوده که نبوده آن را تجدید کنند و در امتحانی سخت مردودین را بشناسند و بشناسانند.

پایان راه است اما

الف:پایان راه برای آنهایی است که در نظام آموزشی قدیم درس خوانده و دیگر جایی برای تک ماده نیست و درسی که در آن نمره نیاورده اند قابل تک ماده کردن نیست و مردودند.

ب:پایان راه برای کسانی است که در نظام آموزشی جدید درس می خوانند اما تعدد ترم ها و نمره نیاوردن ها آن ها را مشروطی کرده است.این ها باید مجددا امتحان ورودی بدهند و بشوند دانشجوی اول راه.

بهرحال مهم این است که این فرصت ها اگر چه تکرار شدند اما قرار نیست همیشه باشند و روزی خواهد بود که دیگر فرصت جبران نخواهد بود.