شهادت حضرت رقیه(س)

با نام حضرت دوست

این روزها ،که در تقویم شیعه به نام دهه اول ماه صفر معروف است با مناسبت­هایی روبروست که هرچند شایسته آن مراسم هایی برگزار می­شود اما به یاد داشته باشیم رسانه ملی تریبون همه ما که پرچم و بیرق اهل بیت(علیهم السلام)را بر دوش داریم است. امروز مصادف با شهادت بی­بی حضرت رقیه(س) است.فارغ از هجمه­هایی که نه در این ایام که در طول سال نسبت به هر یک از ائمه معصومین می­شود،نسبت به این خانم هم شبهاتی مطرح شده است.

امروز برنامه ویتامین ث را از شبکه سوم سیما دیدم که چه شورانگیز به استقبال شب یلدا رفته و متناسب با آن دکور تنظیم کرده و مجری آن با حرارت از آن تعریف میکند و به­به و چه­چهی که دهان هر بیننده را آب می­کند.این استدلال که ما مجبوریم بخاطر بینندگان دست به این کارها بزنیم دیگر نخ­نما و کهنه شده است.پس سؤال این است چرا در روزی که منتسب به خانم حضرت رقیه(س) است نه تنها نامی نباید از آن حضرت برده شود بلکه یک مناسبت ملی باید برآن ترجیح داده شود؟

فراموش نکنیم ما شیعه هستیم! یادمان که نرفته عزتمان را از چه داریم؟نکند راه را گم کرده­ایم؟اگر نمی­دانستم مجری برنامه آقای علی ضیاء محب اهل بیت است ناراحتی نداشتم.به ضرس قاطع می­دانم همه دست اندرکاران برنامه از محبین اهل بیت هستند اما این اتفاق برای چه افتاده؟سؤالی که سخت می­توان به پاسخش دست یافت.

در تقدم و تاخر مناسبت ها ملاکمان چیست؟ذائقه مردم؟تو را خدا نکنید.تو را خدا اجازه ندهید این کار به نام شیعه و محب علی نوشته شود.

راه را گم نکنیم.از خدا بخواهیم کمک کند.از آن دختر سه یا چهار ساله بخواهیم دستمان را بگیرد که کوچک است اما اقیانوس ها در مقابلش ناچیزند.

شیعه راهش را گم نخواهد کرد

یا علی