سلام.گاهی شیرینی کلامی تا اعماق جانت میره و می فهمی حلاوتش می ارزه به تمام شیرینی های دنیوی.دعایی از امام سجاد (ع) در اظهار تواضع و فروتنی ایشان به درگاه حضرت حق، رو ذکر می کنم که پرداخت زیبای معصوم را نشان می دهد. پس همگی باهم دستانمان را به نشانه دعا بلند می کنیم و می گوییم ...
خداوندا، گناهانم مرا از گفتار بازداشته، و رشته سخنم از هم گسیخته، پس براى زشتیم حجّتى ندارم،
به این جهت اسیر بلیّت خود، و گروگان عمل خویش، و سرگردان در خطا،
و سرگشته از مقصد، و با تمام وجود درماندهام، خود را
در جایگاه ذلیلان گنهکار، و موقف تیرهبختانى که بر تو جرأت
کردهاند، و وعدهات را سبک شمردهاند نگاه داشتهام، پاکى تو، با چه جرأت به
نافرمانیت برخاستم! و چگونه خود را به ورطه هلاکت افکندم! آقاى من،
بر من که به رو درافتادهام و بر لغزش من رحمت آور، و در برابر
نادانیم با بردبارى، و در مقابل بدکرداریم با احسان رفتار کن، زیرا به گناه خود اقرار دارم،
و به خطایم اعتراف مىکنم، این دست و سر من است که براى قصاص از نفس خود آن را
به زارى تسلیم کردهام، به پیرى و سپرى شدن عمر، و نزدیک
شدن مرگ، و ضعف و ناتوانى و بینوایى و بیچارگیم رحمت آور. مولاى من، آنگاه که
از من در این دنیا نشان و اثر قطع گردد، و از میان آفریدگان
یادم محو شود، و همچون فراموش شدگان فراموش گردم بر من رحم کن. مولاى من
و وقتى که صورت و حالم دگرگون شود آنگاه که بدنم بپوسد،
و اعضایم از همبپاشند، و پیوندهایم بگسلد بر من ترحم فرما، دریغا بر بىخبرى من از آنچه مرا در
پیش است! مولاى من، به وقت بیرون آمدنم از گور و برانگیخته شدنم به من - رحم کن، و در آن
روز جایگاهم را با اولیائت، و حرکتم را با عاشقانت،
و مأوایم را در جوارت قرار بده،
اى پروردگار جهانیان.
صحیفه سجادیه
دعای 53
خداوندا یقین دارم که تو مهربانترین مهربانانی در جای گذشت و مهربانی!
و سخت ترین کیفرکننده ای در جای عقوبت و انتقام!
مفاتیح الجنان – دعای افتتاح