با سلام
فردا روز شهادت استاد علامه شهید مطهری است.در تمامی سایت ها و مجلات و روزنامه ها و....پر است از مطالب در مورد آن شهید والا مقام.تا اینجای کار درست.اما آنچه غیر قابل تصور است با این همه سنگ تمام گذاشتن برای آن شهید خروجی قابل قبولی نداریم.چرا دانشگاههای ما.حوزه های ما تا کنون نتوانسته درست از اندیشه های ناب آن استاد بهره بگیرد؟
چه کسی باید معرف دیگران باشد؟مطهری را بخواهم بشناسم باید چه کنم؟اصلا چرا مطهری؟
امام راحل بعنوان یک مرجع تقلید،یک عالم مجاهد اسلام شناس ناب آثار این رادمرد را تمام و کمال تایید کرده است. امام فرمودند:«آثار قلم و زبان او بی‌استثنا آموزنده و روانبخش است و مواعظ و نصایح او که از قلبی سرشار از ایمان و عقیدت نشأت می‌گرفت برای عارف و عامی سودمند و فرحزا است»
رهبری معظم آثار ایشان را بی عدیل و بی بدیل خوانده است.بی عدیل به معنای هم تراز .بی بدیل به معنای جایگزین.ایشان آثار مطهری را مبنای فکری اسلامی می داند.مبنای فکری جمهوری اسلامی.
به راستی چه شد نتوانستیم شهید مطهری را بشناسیم و بشناسانیم؟از خودمان سوال کرده ایم؟نکند شک داریم که نتوانسته ایم؟قبول کنیم ،آسیب شناسی کنیم و ادامه راه را درست برویم.تا کی راه را کج برویم؟بابا بخدا راه کج است.
شاید یکی از علت های آن سلیقگی کار کردن ماست.هر کاری را با سلیقه خود ادامه می دهیم.دین را با سلیقه خود قبول داریم.اعتقادات را،راه حل ها را با سلیقه خود حل می کنیم.از پس آن تناقض ها خودش را نشان می دهد.برای حل آن....
بیاییم دین را بشناسیم.شناختن آن از کجا؟آثار شهید مطهری خاک می خورد.چرا؟نتوانسته ایم جوان را متمایل به خواندن آثارش کنیم.چون خودمان مشکل داریم.اول خود را غنی کنیم .شبهات را دریابیم.پاسخش را از منظر دین پیدا کنیم.بعد به استقبال جوان برویم.
نکته ای را دوستی متذکر شد که برایم جالب بود.می گفت خیلی از مسولین ما اعتقاد به اجرایی بودن دین در متن زندگی ندارند.باور ندارند دین برنامه دارد.برای همه لحظات و کارها و....باور ندارند.کارشناسان ما هم بیشترشون تکلیفشان روشن است.راه حل بخواهند بدهند ده کتاب غربی را ردیف و نظریات آنان را جمع آوری و در پایان هم یک حدیث و روایتی برای خالی نبودن عریضه.
