حضرت علی(ع) پس از پایان جنگ جمل با دوازده هزار سرباز مجاهد اسلام وارد بیت المال بصره شد. به سکه های نقره روی هم انباشته نگاه کردند، با لحن زاهدانه ای که مخصوص آن حضرت بود گفتند: غر غیری! ( ای سکه ها) غیر علی را فریب دهید.
شما با این جلوه ها نمی توانید در روح بزرگ علی رخنه کنید. سپس امام علی(ع) دستور داد به هر یک از سربازان پانصد درهم بدهند، بعدها معلوم شد که تعداد آن سکه های درهم شش میلیون است و درست به هر نفر پانصد درهم رسید. حضرت علی(ع) برای خودشان پانصد درهم برداشتند.
در این هنگام مردی به محضر آن حضرت رسید و عرض کرد: گرچه من در جنگ با شما شرکت نکردم ولی دلم همراه شما بود. حضرت فوراً پانصد درهم خود را به آن مرد بخشیدند و برای خود چیزی برنداشتند.