امیرهادی انواری در وبلاگ
خود در مطلبی تحت عنوان «لطفا به شهدا ـ و خانواده هایشان ـ فحش ندهید »
نوشته است:
امروز سر کلاس ـ جامعه
شناسی سیاسی ـ آقای مطهرنیا بودم.
درس در مورد ماکس وبر بود.
استاد
قبلا؛ در وصف عشق و واکنش های عاطفی و ارزشی و در ستایش برخوردهای این
چنینی توضیحاتی داد و بعد مثالی طرح کرد.
از بچه ها
خواست در مورد کسانی که تو جنگ شهید شدند(با علم به اینکه ممکنه بمیرن) و
یا آزاده ای که بعد از مراجعت به کشور، تو مرقد حضرت امام سینه خیز میره
اظهار نظر کنند و اون رو با یکی از موارد سه گانه:
عقلایی
معطوف به هدف، عاطفی و عقلایی معطوف به ارزش واکاوی کنند.
اینجا بود که دخترکی وسط بحث پرید و
گفت: معلومه، منطقی نبودن دیگه، عقل نداشتن استاد!
به دخترک گفتم: عکس العمل منطقی، وقتی از یه طرف
ناموس، شرف، خاک، غیرت و… تو در خطره، وقتی زنای جنوبی ضجه زنان دنبال جسد
تکه پاره شده شوهرشون می گردن، وقتی دشمن تو یه جنگ نابرابر، با میگ میاد
بالای تهران، پایتخت مملکتت و بمب میندازه رو سر زن و بچه خلق الله، اینجا
عکس العمل منطقی چیه؟
اگر منطق دفع خطر و تداوم بقا باشه، که میمون
با منطق ترین موجوداته. هان….؟ غیر اینه، همه حیوونا دفع خطر احتمالی رو
دارن دیگه!
دختره کمی
غر غر کرد و بعد صورتم رو برگردوندم، که صدای زمزمه ای شنیدم، که میگفت: «ولش کن، بچه شهیده، از همین سهمیه ای ها»
به یاد آدمایی افتادم که واسه اعتقادشون مردن(از اون
اول تا حالا) به یاد این افتادم که یه سال پیش حدودا، عزیزی میگفت: «مشکل ما، سیاست، اقتصاد و… نیست، ارزش هامون
داره از بین میره»
با مملکت ما چه کردند، که الان باید برای
شهادت، برای ایثار، برای هفت، یا بیشتر سال اسارت، دنبال دلیل منطقی گشت و
اگر پیدا نشد، زیر
لب یه دختر، که احتمالا سنگین ترین غم زندگیش گیر حراست بابت شینیون موهاش
تو دانشگاس، بگه ( عذر میخوام از همه … ببخشید توروخدا) «…. * بودن»
ماهام مثل ?? سال ما از کسی تورو خدا، دل این تورو خدا،
همه، کنار شما، کنار هم بودیم، غیر از اینه؟ خانواده شهید همت، شهید
باکری، چرا این مرز بندی ها رو راه می ندازید؟ مگه بچه شهید و بچه جانباز
به شما چه آسیبی رسوندن؟
بابامون نبوده، واسه دفاع از این خاک، جاش بهمون یه سهمیه دادن که اونم
خیلی ها نمی گیرن، اصلن بگیرن، ارزش نداره؟ شما
حاضرید باباتونو بدید، کل دنیا رو بگیرید؛ حاضرید بسم
الله، همین الان بدید. مرز بندی نکنید …
طلبکار نیستیم. ?? سال ما یتیم بودیم و شما سایه پدر بالا سرتون بوده؛ عمو
داشتید و.. عیبی نداره، مبارکه. صدامونم در نمیاد...
لااقل به کسایی که رفتن واسه مملکتشون خون دادن، واسه شما، واسه
باباهاتون، واسه همه… بهشون نگید (…) فوش ندید. خیلی ها رو خود من میشناسم،
با اینکه سهمیه هایی دارن که راحت می تونن تو بهترین دانشگاها قبول شن،
استفاده نمیکنن، که این فوشا رو به باباهاشون ندید.
بچه شهیدا و بچه جانبازا میشکنه، اونا کره … نیستن. اونا … اونام آدمن به
خدا.
بهشون فحش ندید، به دوستاتونم بگید ندن، شاید یکیشون پیشتون باشه، کنار
دستتون و ندونید.
