در قرآن هم دستورجنگ رسیده وهم دستور صلح. آیات زیادى راجع به جنگ با کفار ومشرکین داریم: «وقاتلوا فى سبیل الله الَّذین یقاتلونکم ولاتعتدوا»(1) وآیات دیگرى. همچنین است درباب صلح: «و ان جنحوا للسَّلم فاجنح لها(2) اگر تمایل به سلم وصلح نشان دادند، توهم تمایل نشان بده». یک جا مى فرماید: «والصُّلح خیرٌ(3) وصلح بهتر است». پس اسلام دین کدامیک است؟
اسلام نه صلح را به معنى یک اصل ثابت مى پذیرد که درهمة شرایط [باید] صلح وترک مخاصمه [حاکم باشد] ونه درهمة شرایط جنگ را مى پذیرد. صلح وجنگ در همه جا تابع شرایط است، یعنى تابع آن اثرى است که از آن گرفته مى‏شود. مسلمین چه درزمان پیغمبر، چه در زمان حضرت امیر، چه در زمان امام حسن و امام حسین، چه در زمان ائمةدیگر وچه درزمان ما، درهمه جا باید دنبال هدف خودشان باشند، هدفشان اسلام وحقوق مسلمین است باید ببینند که در مجموع، شر ایط واوضاع حاضر، اگربا مبارزه و مقاتله بهتر به هدفشان مى‏رسند، آن راه را پیش بگیرند و اگر احیاناً تشخیص مى‏دهند که با ترک مخاصمه بهتر به هدفشان مى رسند آن راه را پیش بگیرند.
پى‏نوشت‏
(1) بقره/ 190
(2) انفال/ 61
(3) نساء/ 128
مجموعه آثار شهید علامه مطهرى ج 14 صلح امام حسن (علیه السلام) صفحه 634